[1] الم [الف لام ميم]
[2] روم شكست خورد
[3] در نزديكترين سرزمين [به شما]، و ايشان بعد از مغلوب شدنشان به زودى غالب خواهند شد
[4] در عرض چند سال، چرا كه امر در گذشته و آينده با خداوند است، و در چنين روزى مؤمنان شادمان شوند
[5] به نصرت الهى، كه هر كس را بخواهد يارى مى‌كند، و او پيروزمند مهربان است
[6] [اين] وعده الهى است و خداوند در وعده خويش خلاف نمى‌كند ولى بيشترينه مردم نمى‌دانند
[7] فقط ظاهرى از زندگانى دنيا را مى‌دانند و ايشان از آخرت غافلند
[8] آيا در دلهاى خويش نينديشيده‌اند كه خداوند آسمانها و زمين را و آنچه ما بين آنهاست، جز به حق و سرآمد معين نيافريده است، و بى‌گمان بسيارى از مردم لقاى پروردگارشان را منكرند
[9] آيا در زمين سير و سفر نكرده‌اند كه بنگرند چگونه بوده است سرانجام كسانى كه پيش از آنان بودند آنان از ايشان نيرومندتر بودند، و زمين را كندوكاو كردند و بيش از آنچه آنان آباد ساخته بودند، آباد كردند، و پيامبرانشان برايشان پديده‌هاى شگرف آوردند، و [سرانجام] خداوند بر آنان ستم نكرد، بلكه خود در حق خويش ستم كردند
[10] سپس سرانجام كسانى كه بد عملى كرده بودند، بدتر شد چرا كه آيات الهى را انكار و به آنها استهزاء مى‌كردند
[11] خداوند است كه آفرينش را آغاز كرده است، سپس آن را باز مى‌گرداند، سپس به سوى او باز گردانده مى‌شويد
[12] روزى كه قيامت برپا شود، گناهكاران نوميد شوند
[13] و براى آنان از شريكانى كه قائل بودند، كسى شفيعشان نباشد، و خود به شريكانى كه قائل بودند، منكر [و بى‌اعتقاد] شوند
[14] و روزى كه قيامت برپا شود، آنگاه است كه از هم جدا شوند
[15] اما كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند، ايشان در بوستانى سرخوشند
[16] و اما كسانى كه كفرورزيده و آيات ما و لقاى آخرت را تكذيب كرده‌اند، اينانند كه در عذاب حاضر كرده شوند
[17] پس هنگامى كه در شامگاه يا در بامداد وارد شويد خداوند را تسبيح گوييد
[18] و در آسمانها و زمين سپاس او راست، و هنگامى كه در عصر وارد شويد و هنگامى كه به نيمروز رسيد [هم تسبيح گوييد]
[19] زنده را از مرده بر مى‌آورد و مرده را از زنده، و زمين را پس از پژمردنش زنده [و بارور] مى‌دارد، و بدين‌سان شما نيز برانگيخته شويد
[20] و از جمله آيات او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس كه انسان شديد [در زمين] پراكنده شديد
[21] و از جمله آيات او اين است كه براى شما از نوع خودتان، همسرانى آفريد كه با آنان آرام گيريد، و در ميان شما دوستى و مهربانى افكند، و در اين امر براى انديشه‌وران مايه‌هاى عبرت است
[22] و از جمله آيات او آفرينش آسمانها و زمين است و دگرگونى زبانهاى شما و رنگهاى شما، بى‌گمان در اين براى دانشمندان مايه‌هاى عبرت است
[23] و از جمله آيات او خفتن شما در شب و روز و طلب معاش شما از فضل اوست، بى‌گمان در اين [امر] براى كسانى كه گوش شنوا دارند، مايه‌هاى عبرت است
[24] و از جمله آيات او اين است كه برق را [به شيوه‌اى] بيم‌انگيز و اميدانگيز به شما مى‌نماياند و از آسمان آبى فرو مى‌فرستد و با آن زمين را پس از پژمردنش زنده مى‌دارد، بى‌گمان در اين [امر] براى خردورزان مايه‌هاى عبرت است
[25] و از آيات او اين است كه آسمانها و زمين به فرمان او برپاست، سپس آنگاه كه شما را به صلايى از زمين بخواند، آنگاه است كه برانگيخته مى‌شويد
[26] و او راست هر كه در آسمانها و زمين است، و همگان فرمانبردار اويند
[27] و او كسى است كه آفرينش را آغاز مى‌كند و سپس بازش مى‌گرداند، و اين امر بر او آسان‌تر است، و او را در آسمانها و زمين برترين وصف است و او پيروزمند فرزانه است
[28] براى شما مثلى از خودتان مى‌زند، آيا از ملك يمينتان شريكى در آنچه روزيتان داده‌ايم، داريد كه در آن برابر باشيد و از آنان همان گونه كه از [امثال] خودتان بيمناكيد، بيمناك باشيد؟ [چنين نيست]، بدين‌سان آيات [خود] را براى خردورزان روشن بيان مى‌كنيم
[29] چنين است كه ستم‌پيشگان [كافر] بى‌هيچ علمى، از هوى و هوسشان پيروى مى‌كنند، و كيست كه كسى را كه خداوند در بيراهى وانهاده است، به راه آورد، و اينان ياورى ندارند
[30] پاكدلانه روى به دين بياور، اين فطرت الهى است كه مردمان را بر وفق آن آفريده است، در آفرينش الهى تغييرى راه ندارد، اين دين استوار است، ولى بيشترينه مردم نمى‌دانند
[31] رو به سوى او آورده، و از او پروا كنيد و نماز را برپا داريد و از مشركان مباشيد
[32] از همان كسانى كه دينشان را پاره و پراكنده كردند و فرقه فرقه شدند، هر گروهى به آنچه دارند دلخوشند
[33] و چون بلايى به مردم رسد انابت كنان پروردگارشان را مى‌خوانند و رو به سوى او مى‌آورند، سپس چون رحمتى از سوى خويش به ايشان بچشاند، آنگاه است كه گروهى از آنان به پروردگارشان شرك مى‌آورند
[34] تا سرانجام درباره آنچه به ايشان بخشيده‌ايم كفران پيشه كنند، و [از ظواهر زندگى] بهره بريد، زودا كه [حقيقت را] بدانيد
[35] يا مگر برايشان حجتى نازل كرده‌ايم كه درباره آنچه به آن شرك‌ورزيده‌اند، سخن مى‌گويد
[36] و چون به مردم رحمتى بچشانيم به آن شادمان شوند، و اگر به خاطر كار و كردار پيشينشان مكروهى به ايشان رسد، آنگاه است كه نوميد مى‌شوند
[37] آيا ندانسته‌اند كه خداوند بى‌گمان روزى را براى هر كس كه بخواهد گشاده و [براى هر كس كه بخواهد] تنگ مى‌دارد، بى‌شك در اين امر براى اهل ايمان مايه‌هاى عبرت است
[38] پس به خويشاوند حقش را بده و نيز به بينوا و در راه مانده، اين براى كسانى كه در طلب خشنودى الهى هستند بهتر است و اينانند كه رستگارانند
[39] و هر ربايى كه بدهيد كه بهره شما را از اموال مردم افزونتر كند، [در حقيقت] نزد خداوند افزايش ندارد، و هر زكاتى -كه در طلب خشنودى الهىبپردازيد، اينان افزايش‌ياب هستند
[40] خداوند كسى است كه شما را آفريد و سپس روزيتان بخشيد، سپس شما را مى‌ميراند، سپس زنده مى‌دارد، آيا از شريكانى كه قائليد هيچ كدام هست كه چيزى از اين كارها را انجام دهد؟ او منزه و از آنچه شريكش مى‌آورند فراتر است
[41] به خاطر كار و كردار مردم، تباهى در بر و بحر فراگير شده است، تا [خداوند] جزاى بخشى از كار و كردارشان را به آنان بچشاند، باشد كه بازگردند [و به خود آيند]
[42] بگو در زمين سير و سفر كنيد و بنگريد سرانجام كسانى كه پيشتر بودند چگونه بوده است؟ كه بيشترشان مشرك بودند
[43] پس روى دلت را -پيش از آنكه روزى بى‌بازگشت از جانب خداوند فرارسد و مردم از هم جدا شوندبه سوى دين استوار بدار
[44] هر كس كفرورزد، كيفر كفرش بر اوست، و كسانى كه كردارى شايسته پيشه كنند، براى خودشان پيش‌انديشى كرده‌اند
[45] تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند، از فضل خويش جزا دهد، چرا كه او كافران را دوست ندارد
[46] و از آيات او اين است بادها را بشارت‌دهنده [باران رحمت] مى‌فرستد تا به شما از رحمت خويش بچشاند، و تا كشتيها به امر او جريان يابند، و شما از فضل او در طلب روزى خود بر آييد، باشد كه سپاس بگزاريد
[47] و به راستى پيش از تو پيامبرانى به سوى قومشان فرستاديم، آنگاه ايشان معجزات را به نزد آنان آوردند [و با انكار مواجه شدند] و ما از كسانى كه گناه [و بد عملى] كرده بودند، انتقام گرفتيم، و يارى رساندن به مؤمنان حقى است كه بر عهده ماست
[48] خداوند كسى است كه بادها را مى‌فرستد كه ابرها را بر مى‌انگيزد، و آن را در آسمان هرگونه كه بخواهد مى‌گستراند، و آن را پاره‌پاره مى‌كند، و باران درشت قطره را بينى كه از لابلاى آن مى‌تراود، و چون آن را به هر يك از بندگانش كه بخواهد برساند، آنگاه است كه شادى مى‌كنند
[49] و بى‌شك پيش از آنكه برايشان فرو فرستاده شود [آرى] پيش از آن نوميد بودند
[50] پس به آثار رحمت الهى بنگر كه چگونه زمين را پس از پژمردنش زنده مى‌دارد، هموست كه زندگى بخش مردگان است و او بر هر كارى تواناست
[51] و اگر بادى بفرستيم و آن [كشتزار] را زرد شده بينند، بعد از آن كفر [/انكار] پيشه كنند
[52] بدان كه تو مردگان را [سخن] نشنوانى و به ناشنوايان [به ويژه] چون پشت كنند آوايى نشنوانى
[53] و تو به راه آورنده نابينايان از گمراهيشان نيستى، تو جز كسانى را كه به آيات ما ايمان آورند و اهل تسليمند [سخنى] نشنوانى
[54] خداوند كسى است كه شما را از حالت ناتوانى آفريد، سپس بعد از آن ناتوانى توانايى پديد آورد، سپس [دوباره] پس از توانايى، ناتوانى و پيرى قرار دهد، هر آنچه خواهد مى‌آفريند و او داناى تواناست
[55] و روزى كه قيامت بر پا شود، گناهكاران سوگند خورند كه [در دنيا، يا گور] جز ساعتى درنگ نكرده‌اند، بدين‌سان بيراهه رفته‌اند
[56] و كسانى كه از دانش و ايمان برخوردار شده‌اند گويند بر وفق كتاب الهى تا روز رستاخيز درنگ كرده‌ايد، و اين روز رستاخيز است، ولى شما به هيچ وجه نمى‌دانستيد
[57] امروز [روزى است كه] ستم‌پيشگان [مشرك] را عذرخواهيشان سود ندهد، و عذرشان را نپذيرند
[58] و به راستى در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى زده‌ايم و اگر معجزه‌اى براى آنان بياورى، كافران گويند شما جز باطل‌انديش نيستيد
[59] بدين‌سان خداوند بر دلهاى كسانى كه [حق را] در نمى‌يابند مهر مى‌زند
[60] شكيبايى پيشه كن و بدان كه وعده الهى حق است و نامؤمنان تو را از راه به در نبرند