[1] واى بر كم فروشان
[2] آنان كه چون از مردم پيمانه بستانند، تمام مى‌ستانند
[3] و چون به ديگران پيمانه دهند يا وزن كنند، كم مى‌دهند
[4] آيا آنان فكر نمى‌كنند كه برانگيخته مى‌شوند
[5] براى روزى بزرگ
[6] روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان بايستند
[7] چنين نيست [كه خيال مى‌كنند،] مسلما كارنامه بدكاران در «سجّين» است
[8] و تو چه مى‌دانى «سجّين» چيست
[9] كارنامه‌اى است نوشته و خوانا [كه مجازات اعمال در آن است]
[10] واى در آن روز بر تكذيب كنندگان
[11] همانان كه روز جزا را دروغ مى‌پندارند
[12] و تنها كسانى آن را انكار مى‌كنند كه متجاوز و گنهكارند
[13] هنگامى كه آيات ما بر او خوانده شود، گويد: افسانه پيشينيان است
[14] چنين نيست [كه مى‌پندارند،] بلكه اعمالشان زنگارى بر دل‌هاشان گرديده است
[15] چنين نيست [كه مى‌پندارند،] البته آنها در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند
[16] سپس آنها قطعا به آتش جهنم مى‌سوزند
[17] آن‌گاه به آنها گفته مى‌شود: اين همان چيزى است كه آن را دروغ مى‌شمرديد
[18] نه! چنين نيست [كه مى‌پندارند]، بى‌ترديد كارنامه نيكان در «عليين» است
[19] و تو چه مى‌دانى «عليين» چيست
[20] كارنامه‌اى نوشته و خوانا است [كه پاداش نيكان در آن است]
[21] كه مقربان آن را مى‌بينند [و بدان گواهى مى‌دهند]
[22] همانا نيكان در ناز و نعمتند
[23] بر تخت‌ها تكيه كرده تماشا مى‌كنند
[24] در چهره‌هايشان طراوت و خرمى نعمت را مى‌يابى
[25] از مى صاف سر بسته‌اى سيراب شوند
[26] كه مهر آن از مشك است، و مشتاقان بايد در آن رقابت كنند
[27] و تركيب آن از چشمه «تسنيم» است
[28] چشمه‌اى كه مقربان از آن مى‌نوشند
[29] همانا بدكاران پيوسته به كسانى كه ايمان آورده بودند مى‌خنديدند
[30] و چون بر آنان مى‌گذشتند به يكديگر چشمك مى‌زدند
[31] و وقتى به سوى كسان خويش باز مى‌گشتند [از ريشخند خود] شاد بودند
[32] و هر وقت آنها را مى‌ديدند مى‌گفتند: اينان بى‌ترديد گمراهند
[33] در حالى كه آنها به نگهبانى مؤمنان فرستاده نشده بودند
[34] ولى امروز آنها كه ايمان آورده‌اند، به كفار مى‌خندند
[35] بر تخت‌ها تكيه كرده تماشا مى‌كنند
[36] [حال] آيا كفار پاداش كردار خود را گرفتند