[1] آن روز ثابت و حق [که وقوعش حتمی و تردیدناپذیر است،]
[2] آن روز ثابت و حق چیست؟
[3] و تو چه می دانی که آن روز ثابت و حق چیست؟
[4] [قوم] ثمود و عاد آن روز کوبنده را انکار کردند؛
[5] اما قوم ثمود با عذابی سرکش هلاک شدند،
[6] و اما قوم عاد با تندبادی بسیار سرد و طغیان گر نابود شدند،
[7] که خدا آن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنان مسلط کرد و [اگر آنجا بودی] می دیدی که آنان مانند تنه های پوسیده و پوک درختان خرما روی زمین افتاده [و هلاک شده اند.]
[8] آیا از آنان هیچ باقی مانده ای می بینی؟
[9] و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و مردم شهرهای زیر و رو شده [قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند،
[10] و فرستاده پروردگارشان را نافرمانی کردند و خدا هم آنان را به عذابی سخت گرفت.
[11] هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را در کشتی سوار کردیم،
[12] تا آن را برای شما مایه تذکر و بیداری قرار دهیم و گوش شنوا آن را [به عنوان مایه عبرت و تذکر] حفظ کند.
[13] پس چون در صور یک بار دمیده شود،
[14] و زمین و کوه ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آنها یک باره درهم کوبیده و ریز ریز گردند!
[15] پس آن روز است که آن واقعه بزرگ واقع می شود؛
[16] و آسمان بشکافد و در آن روز است که از هم گسسته و متلاشی گردد؛
[17] و فرشتگان [برای اجرای دستورها حق] بر کناره ها و اطراف آسمان قرار می گیرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل می کنند.
[18] آن روز [همه شما برای حسابرسی به پیشگاه خدا] عرضه می شوید در حالی که هیچ [عمل و نیّت] پوشیده ای از شما پنهان نمی ماند.
[19] اما کسی که پرونده اش را به دست راستش دهند، می گوید: [ای مردم!] پرونده مرا بگیرید و بخوانید.
[20] من یقین داشتم که حساب اعمالم را می بینم [به این سبب همه اعمالم را هماهنگ با احکام خدا انجام دادم و کردار بدم را اصلاح کردم.]
[21] پس او در یک زندگی خوش و پسندیده ای است.
[22] در بهشتی برین
[23] که میوه هایش در دسترس است.
[24] [به آنان گویند:] بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد به سبب اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید؛
[25] و اما کسی که پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، می گوید: ای کاش پرونده ام را دریافت نمی کردم،
[26] و نمی دانستم حساب من چیست؟
[27] ای کاش همان مرگ اول [که مرا از دنیا به آخرت انتقال داد] کارم را یکسره می کرد [و در نیستی ابد قرارم می داد،]
[28] ثروتم عذاب را از من دفع نکرد،
[29] قدرت و توانم از دست رفت.
[30] [فرمان آید] او را بگیرید و در غل و زنجیرش کشید،
[31] آن گاه به دوزخش دراندازید،
[32] سپس او را در زنجیری که طولش هفتاد ذرع است به بند کشید،
[33] زیرا او به خدای بزرگ ایمان نمی آورده
[34] و مردم را به اطعام نیازمندان تشویق نمی کرده.
[35] پس امروز او را در اینجا دوست مهربان و حمایت گری نیست؛
[36] و نه غذایی مگر چرکاب و کثافات [ی از بدن اهل دوزخ!]
[37] که آن را جز خطاکاران نمی خورند.
[38] پس سوگند یاد می کنم به آنچه [از محسوسات] می بینید،
[39] و آنچه [از غیر محسوسات] نمی بینید،
[40] بی تردید این قرآن، گفتار فرستاده ای بزرگوار است،
[41] و آن گفتار یک شاعر نیست، ولی جز اندکی ایمان نمی آورید،
[42] و گفتار کاهن هم نیست، ولی جز اندکی متذکّر نمی شوید.
[43] نازل شده از سوی پروردگار جهانیان است.
[44] و اگر [او] پاره ای از گفته ها را به دروغ بر ما می بست،
[45] ما او را به شدت می گرفتیم،
[46] سپس رگ قلبش را پاره می کردیم؛
[47] در آن صورت هیچ کدام از شما مانع از عذاب او نبود،
[48] بی تردید این قرآن، وسیله پند و تذکری برای پرهیزکاران است.
[49] و ما به یقین می دانیم که از میان شما انکارکنندگانی هست.
[50] و این انکار قطعاً مایه حسرت کافران است،
[51] و بی تردید این قرآن، حقّی یقینی است.
[52] پس به نام پروردگارت تسبیح گوی.