[1] سوگند به اسبان دونده (مجاهدان) در حالی که نفس‌زنان به پیش می‌رفتند،
[2] و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهای بیابان)،
[3] و سوگند به هجوم آوران سپیده دم
[4] که گرد و غبار به هر سو پراکندند،
[5] و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند،
[6] که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛
[7] و او خود (نیز) بر این معنی گواه است!
[8] و او علاقه شدید به مال دارد!
[9] آیا نمی‌داند در آن روز که تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‌شوند،
[10] و آنچه در درون سینه‌هاست آشکار می‌گردد،
[11] در آن روز پروردگارشان از آنها کاملاً باخبر است!