[1] هر آينه خدا سخن آن زن را كه در باره شوى خود با تو گفت‌وگو و چون و چرا مى‌كرد و به خداى ناله و شكايت مى‌نمود شنيد، و خداوند گفت و شنود شما را مى‌شنيد. همانا خدا شنوا و بيناست.
[2] كسانى از شما كه آنان خويش را ظهار كنند آن زنان مادرانشان نيستند. مادرانشان جز زنانى كه آنان را زاده‌اند نباشند و هر آينه آنان سخنى ناشايست و دروغ مى‌گويند، و خدا درگذرنده و آمرزگار است.
[3] و كسانى كه زنان خويش را ظهار مى‌كنند و سپس از آنچه گفته‌اند برمى‌گردند- تا آن را بشكنند و به همسر خود بازگردند- پيش از آنكه به هم رسند آزادكردن برده‌اى بايد. اين است كه بدان پند داده مى‌شويد، و خداى بدانچه مى‌كنيد آگاه است.
[4] و هر كه [برده] نيابد- يا نتواند-، پس روزه‌داشتن دو ماه پياپى بايد، پيش از آنكه به هم رسند و هر كه نتواند، پس طعام‌دادن شصت مستمند ببايد. اين براى آن است كه به خدا و پيامبرش ايمان آوريد- و دست از احكام جاهليت برداريد- و اين مرزهاى- احكام- خداست، و كافران را عذابى است دردناك.
[5] همانا كسانى كه با خداى و پيامبر او دشمنى و مخالفت مى‌كنند خوار و نگونسار شوند چنانكه كسانى كه پيش از آنان بودند خوار و نگونسار شدند. و ما آياتى روشن و هويدا فروفرستاديم و كافران را عذابى است خواركننده
[6] در روزى كه خداوند همه آنان را بر انگيزد آنگاه بدانچه كرده‌اند آگاهشان سازد، كه خدا آن
[7] آيا نديده‌اى- ندانسته‌اى- كه خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‌داند؟ راز گفتن هيچ سه تنى نيست مگر آنكه او چهارم ايشان است، و نه هيچ پنج تنى مگر آنكه او ششم ايشان باشد و نه كمتر از آن و نه بيشتر از آن مگر آنكه او با آنهاست هر جا كه باشند، سپس در روز رستاخيز آنان را بدانچه كرده‌اند آگاه مى‌كند، كه خدا به همه چيز داناست.
[8] آيا به كسانى- جهودان و منافقان- ننگريستى كه از رازگفتن بازداشته شدند و سپس بدانچه بازداشته شدند بازمى‌گردند و در باره گناه و ستم و نافرمانى پيامبر با يكديگر راز مى‌گويند، و چون نزد تو آيند تو را درود گويند نه بدان گونه كه خداى درود گفته است، و در دل خود مى‌گويند: چرا خدا ما را بدانچه مى‌گوييم عذاب نمى كند؟! بس است آنها را دوزخ كه بدان در آيند، و بد بازگشتگاهى است.
[9] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون با يكديگر راز گوييد رازى مگوييد كه در آن گناه و ستم و نافرمانى پيامبر باشد، و با يكديگر به نيكوكارى و پرهيزگارى راز گوييد. و از خدايى كه به سوى او برانگيخته و فراهم مى‌شويد پروا كنيد.
[10] جز اين نيست كه راز گفتن- راز بد و بيهوده- از شيطان است تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند اندوهگين كند و حال آنكه جز به اذن- علم و خواست- خدا هيچ زيانى به ايشان نمى‌رساند. و مؤمنان بايد بر خدا توكل كنند.
[11] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون شما را گويند كه در مجلسها- مجالسى كه با پيامبر
[12] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون [خواهيد كه] با پيامبر راز گوييد، پيش از رازگفتن خود صدقه‌اى بدهيد. اين براى شما بهتر و پاكتر است. پس اگر [صدقه‌اى] نيافتيد، همانا خدا آمرزگار و مهربان است- مى‌توانيد بى‌صدقه راز گوييد-.
[13] آيا ترسيديد كه پيش از رازگفتن خود صدقه‌ها بدهيد؟! پس چون نكرديد- يعنى نتوانستيد كرد و از دل و دستتان برنيامد- و خدا هم [به بخشايش خويش] بر شما بازگشت- اين حكم را برداشت-، پس نماز را برپا داريد و زكات بدهيد و خدا و پيامبر او را فرمان بريد و خدا بدانچه مى‌كنيد آگاه است.
[14] آيا به كسانى ننگريستى كه با مردمى كه خدا بر آنها خشم گرفته است- يعنى جهودان- دوستى داشتند؟ اينان- منافقان- نه از شمايند و نه از آنها، و به دروغ سوگند مى‌خورند [كه ما با شماييم] و خود مى‌دانند [كه دروغ مى‌گويند]،
[15] خداى برايشان عذابى سخت آماده ساخته است، زيرا كه بد است آنچه مى‌كردند.
[16] سوگندهاشان را سپر گرفته‌اند و [مردم را] از راه خدا بگردانيده‌اند، پس آنان راست عذابى خواركننده.
[17] مالها و فرزندانشان آنان را در برابر [عذاب] خدا هيچ سود ندارد- عذاب خدا را از آنها باز ندارد-، اينان دوزخيانند، در آن جاودانه‌اند
[18] روزى كه خدا همه آنان- منافقان- را برانگيزد، پس براى خدا سوگند مى‌خورند چنانكه [امروز] براى شما سوگند مى‌خورند، و مى‌پندارند كه بر چيزى دست دارند- يعنى از سوگند خود سودى مى‌برند- آگاه باشيد كه آنها دروغگويانند.
[19] شيطان بر آنان دست يافته است، پس يادكرد خداى را از يادشان برده است. اينان گروه شيطانند آگاه باشيد كه گروه شيطان زيانكارند.
[20] همانا كسانى كه با خداى و پيامبرش دشمنى و مخالفت مى‌كنند آنان در ميان خوارترين [مردمان] اند.
[21] خداى نوشته- حكم كرده- است كه من و فرستادگانم البته پيروز خواهيم شد همانا خدا نيرومند و تواناى بى‌همتاست.
[22] مردمى را نيابى كه به خداى و روز واپسين ايمان آورند در حالى كه با كسانى كه با خداى و پيامبرش دشمنى و مخالفت كرده‌اند دوستى بدارند اگر چه پدران يا پسران يا برادران يا خويشانشان باشند، اينانند كه [خداوند] ايمان را در دلهاشان نوشته- پايدار ساخته- است و ايشان را به روحى از نزد خويش نيرومند گردانيده و به بهشتهايى در آورد كه از زير آنها جويها روان است، در آنجا جاويدانند خدا از آنها خشنود است و ايشان از خدا خشنودند. ايشانند گروه خدا آگاه باشيد كه گروه خدا رستگارانند.