[1] از تو درباره [تقسيم] انفال مى‌پرسند، بگو [حكم تقسيم] انفال مختص به خدا و رسول [او] است، پس از خداوند پروا كنيد و بين خودتان آشتى كنيد، و اگر به راستى مؤمن هستيد از خداوند و پيامبر او اطاعت كنيد
[2] مؤمنان همان كسانى هستند كه چون ياد خدا به ميان آيد دلهايشان ترسان شود و چون آيات او را برايشان بخوانند، بر ايمانشان بيفزايد و بر پروردگارشان توكل كنند
[3] [همان] كسانى كه نماز را برپا مى‌دارند و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم [به ديگران] مى‌بخشند
[4] اينان به راستى مؤمن‌اند، [و] ايشان را نزد پروردگارشان درجات [عالى] است و آمرزش و روزى شايسته است
[5] همچنانكه پروردگارت تو را از خانه‌ات [مدينه] به حق بيرون آورد، و گروهى از مؤمنان آن را ناخوش مى‌داشتند
[6] [و] درباره حق پس از آشكار شدنش با تو مجادله مى‌كردند، گويى كه ايشان را به سوى مرگ مى‌رانند و ايشان همچنان نظاره مى‌كنند
[7] و ياد آوريد كه خداوند به شما وعده داده بود كه يكى از دو طايفه نصيب شما [و مغلوب شما]ست، و دوست مى‌داشتيد آنكه بدون سلاح است [كاروان تجارى] نصيب شما باشد، و حال آنكه خداوند مى‌خواست كه به كلمات خويش حق را احقاق كند و ريشه كافران را بركند
[8] تا حق را -ولو گناهكاران ناخوش داشته باشنداحقاق و باطل را ابطال كند
[9] ياد آوريد هنگامى كه به پروردگارتان استغاثه كرديد، و او دعاى شما را اجابت كرد [و فرمود] كه من يارى‌دهنده شما با [فرو فرستادن] هزار فرشته پياپى هستم
[10] و خداوند آن را جز بشارتى براى شما نكرد و تا دلهايتان با آن آرام بگيرد، و پيروزى جز از سوى خداوند نيست، كه خداوند پيروزمند فرزانه است
[11] ياد آوريد كه شما را در پرده خوابى سبك كه [در حكم] آرامش‌بخشى از سوى او بود، پوشاند، و از آسمان آبى بر شما باريد، تا شما را با آن پاكيزه بدارد و از شما پليدى شيطان را بزدايد، و دلهايتان را گرم و گامهايتان را بدان استوار كند
[12] چنين بود كه پروردگارت به فرشتگان وحى فرستاد كه من با شما هستم، مؤمنان را ثابت قدم بداريد، كه به زودى در دل كافران هراس مى‌افكنم، گردنها و سرانگشتانشان را قطع كنيد
[13] اين از آن است كه آنان با خداوند و پيامبر او مخالفت ورزيدند، و هركس با خداوند و پيامبر او مخالفت ورزد، خداوند سخت كيفر است
[14] اينها را بچشيد و بدانيد كه براى كافران عذاب آتش جهنم مهياست
[15] اى مؤمنان چون با انبوه كافران رو در رو شديد هرگز به آنان پشت مكنيد
[16] و هركس در چنين روزى به آنان پشت كند -مگر آنكه كناره‌جو براى [ادامه] كارزار، يا پناه‌جو به گروهى [خودى] باشدسزاوار خشم الهى شده است، و سرا و سرانجام او دوزخ است، و بد سرانجامى است
[17] پس شما آنان را نكشته‌ايد بلكه خداوند كشته است، و چون تير انداختى، به حقيقت تو نبودى كه تير مى‌انداختى بلكه خداوند بود كه مى‌انداخت، تا مؤمنان را بدين وسيله به آزمونى نيك بيازمايد، كه خداوند شنواى داناست
[18] اين چنين است كه خداوند نقش بر آب كننده نقشه كافران است
[19] اگر از خداوند داورى مى‌خواستيد، [نتيجه] داورى او برايتان پيش آمد، و اگر [از كفر] باز ايستيد برايتان بهتر است، و اگر باز گرديد ما نيز باز مى‌گرديم و گروه شما، ولو انبوه باشد، به كارتان نيايد، و بدانيد كه خداوند با مؤمنان است
[20] اى مؤمنان از خداوند و پيامبر او اطاعت كنيد و از او روى نگردانيد، در حالى كه [پند و پيام او را] مى‌شنويد
[21] و مانند كسانى نباشيد كه گفتند [پند و پيام حق را] شنيديم ولى نمى‌شنيدند
[22] بدترين جنبندگان از نظر خداوند، ناشنوايان گنگ [از شنيدن حق] هستند كه در نمى‌يابند
[23] و اگر خداوند خيرى در آنان سراغ داشت به آنان گوش شنوا مى‌داد، و اگر به آنان گوش شنوا هم داده بود، باز پشت مى‌كردند و رويگردان مى‌شدند
[24] اى مؤمنان به نداى خداوند و پيامبر كه شما را به پيامى حيات‌بخش مى‌خوانند، لبيك اجابت بگوييد و بدانيد كه خداوند بين انسان و دل او حايل مى‌گردد، و بدانيد كه در نزد او محشور مى‌گرديد
[25] و از فتنه‌اى كه [چون درگيرد] فقط به ستمكارانتان نمى‌رسد و [دامن‌گير همگان مى‌شود] پروا كنيد و بدانيد كه خداوند سخت كيفر است
[26] و ياد كنيد آنگاه كه در اين سرزمين اندكشمار و مستضعف بوديد و مى‌ترسيديد كه مردمان [كافر] شما را از خانه و كاشانه‌تان آواره كنند، ولى او شما را [نزد يارانتان] جاى داد و به نصرت خويش يارى كرد و از پاكيزه‌ها روزى داد، باشد كه سپاس بگزاريد
[27] اى مؤمنان آگاهانه به خداوند و پيامبر و در امانات خود خيانت مكنيد
[28] و بدانيد كه اموال و اولادتان مايه آزمون شما هستند و پاداش سترگ نزد خداوند است
[29] اى مؤمنان اگر از خداوند پروا كنيد براى شما [پديده‌اى] جداكننده حق از باطل پديد آورد و سيئات شما را بزدايد و شما را بيامرزد، و خداوند بخشنده و بخشاينده بزرگ است
[30] و ياد كن كه كافران در حق تو بدسگالى مى‌كردند تا تو را در بند كشند يا بكشند يا آواره كنند، و آنان مكر مى‌ورزيدند و خداوند هم مكر مى‌ورزيد و خداوند بهترين مكرانگيزان است
[31] و چون آيات ما بر آنان خوانده مى‌شد مى‌گفتند شنيديم و اگر بخواهيم مانند اين خواهيم گفت، اين جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست
[32] و چنين بود كه مى‌گفتند بار خدايا اگر اين حق است و از سوى توست، بر ما از آسمان سنگ ببار، يا عذاب دردناكى بر سر ما بياور
[33] و خداوند مادام كه تو در ميان ايشان هستى، آنان را عذاب نمى‌كند، و نيز مادام كه استغفار مى‌كنند، عذاب‌كننده آنان نيست
[34] و سزاوار نيستند كه خداوند [در آخرت] عذابشان نكند، و حال آنكه مردمان را از [زيارت] مسجدالحرام باز مى‌دارند و ايشان متوليان آن نباشند، چرا كه جز پارسايان كسى متولى آن [مسجدالحرام] نمى‌تواند باشد، ولى بيشترشان [مردم] نمى‌دانند
[35] و [اينان كسانى هستند كه] نمازشان در پيرامون خانه كعبه جز سوت زدن و دست‌افشانى نيست، پس عذاب [الهى] را به خاطر كفرورزيدنتان بچشيد
[36] [آن] كافران اموالشان را براى بازداشتن از راه خدا خرج مى‌كنند، آرى خرجش خواهند كرد آنگاه مايه حسرت آنان مى‌گردد و سرانجام مغلوب مى‌گردند، و كافران را در جهنم گرد مى‌آورند
[37] [چنين است] تا خداوند پاك را از پليد جدا كند و پليد را برهم نهد و همه را برهم بيفشرد و سرانجام در جهنم اندازد، اينان همان زيانكارانند
[38] به كافران بگو اگر دست [از كفر خود] بردارند، گذشته‌هايشان آمرزيده خواهد شد و اگر به آن بازگردند، [بدانند كه بر آنان نيز] سنت پيشينيان خواهد گذشت
[39] و با آنان كارزار كنيد تا آنكه فتنه شرك باقى نماند و دين، سراسر دين خدايى باشد، و اگر دست بردارند خداوند به كار و كردارشان بيناست
[40] و اگر روى گرداندند [شما مسلمانان] بدانيد كه خداوند سرور شماست، چه نيكو سرورى و چه نيكو ياورى
[41] اگر به خداوند و آنچه بر بنده خود در يوم‌الفرقان [روز جنگ بدر، روز جدايى حق از باطل]، روز برخورد دو گروه [حق و باطل] نازل كرده‌ايم، ايمان داريد، بدانيد كه از هر غنيمتى كه به دست آوريد يك پنجم آن خاص خداوند و پيامبر و خويشاوندان [او] و يتيمان و بينوايان و در راه ماندگان است، و خداوند بر هر كارى تواناست
[42] ياد كنيد زمانى كه شما در كناره نزديك [به مدينه] و آنان در كناره دورتر بودند، و سواران [كاروان تجارى قريش] در فرودست شما [در كناره دريا] بودند، و اگر شما با همديگر وعده [جنگ] گذارده بوديد [چه‌بسا] در آن وعده خلاف مى‌كرديد، ولى خداوند [چنين مقرر داشت] تا كارى انجام يافتنى را به سرانجام برساند، تا سرانجام هركس كه نابود [و گمراه] مى‌گردد، ديده و دانسته باشد و هركس زنده [و راهياب] مى‌گردد ديده و دانسته باشد، و [بدانيد كه] خداوند شنواى داناست
[43] ياد كنيد كه خداوند آنان را در رؤياى تو اندكشمار نماياند، و اگر بسيار نمايانده بود، هراس به دل راه مى‌داديد و در كارتان اختلاف كلمه مى‌يافتيد، ولى خداوند درامان داشت، كه او از راز دلها آگاه است
[44] و ياد كنيد كه چون رو در رو شديد آنان را در ديدگان شما اندكشمار نماياند و شما را نيز در ديدگان ايشان اندك نماياند، تا خداوند كارى انجام يافتنى را به سرانجام برساند، و همه كارها به او باز مى‌گردد
[45] اى مؤمنان چون با گروهى [از دشمن] رو در رو شديد، ثابت‌قدم باشيد و خداوند را بسيار ياد كنيد، باشد كه رستگار شويد
[46] و از خداوند و پيامبر او اطاعت كنيد و اختلاف كلمه نداشته باشيد كه بددل خواهيد شد و شان و شوكتتان بر باد مى‌رود، و شكيبايى كنيد كه خداوند با شكيبايان است
[47] و همانند كسانى مباشيد كه از سرزمينشان با سرمستى و نمايشگرى در چشم مردم، بيرون شدند، و [مردمان را] از راه خدا باز مى‌داشتند و خداوند به كار و كردار ايشان چيره است
[48] چنين بود كه شيطان كارهاى ايشان را در نظرشان آراسته جلوه داد، و گفت امروز كسى از مردم بر شما پيروز نخواهد شد و من امان‌دهنده شما هستم، و چون دو گروه رو در رو شدند، به عقب برگشت و گفت من از شما برى و بركنار هستم، چرا كه من چيزى را مى‌بينم كه شما نمى‌بينيد، من از خداوند مى‌ترسم و خداوند سخت كيفر است
[49] بارى منافقان و بيماردلان گفتند اينان را دينشان فريفته است، و حال آنكه هركس بر خدا توكل كند [بداند كه] خداوند پيروزمند فرزانه است
[50] اگر بدانى آنگاه كه فرشتگان جان كافران را بگيرند و بر چهره‌ها و پشتهايشان بكوبند و [گويند] عذاب آتش سوزان را بچشيد
[51] اين به خاطر كار و كردار پيشين شماست [وگرنه] خداوند هرگز در حق بندگان ستمگر نيست
[52] همانند شيوه فرعونيان و پيشينيان ايشان كه به آيات الهى كفر ورزيدند، آنگاه خداوند ايشان را به كيفر گناهانشان فرو گرفت، كه خداوند نيرومند سخت كيفر است
[53] اين از آن است كه خداوند دگرگون‌كننده نعمتى نيست كه بر قومى ارزانى داشته باشد، مگر آنكه آنچه در دلهايشان دارند بگردانند، و خداوند شنواى داناست
[54] همانند شيوه فرعونيان و پيشينيان ايشان كه آيات پروردگارشان را دروغ انگاشتند، آنگاه ايشان را به خاطر گناهانشان نابود كرديم و فرعونيان را غرقه ساختيم و همگى ستمكار بودند
[55] بدترين جنبندگان از نظر الهى كسانى هستند كه كفرورزيده‌اند و ايمان نمى‌آورند
[56] همانان كه با ايشان پيمان بسته‌اى، سپس هربار پيمانشان را مى‌شكنند و پروايى ندارند
[57] و اگر در جنگ بر ايشان دست يافتى چنان تارومارشان كن كه عبرت آيندگانشان شود باشد كه پند گيرند
[58] و اگر از خيانت قومى انديشناك شدى، تو نيز همسان عهدشان را به سويشان بينداز، كه خداوند خائنان را دوست ندارد
[59] و كافران هرگز مپندارند كه جان به در برده‌اند، آنان گزير و گريزى ندارند
[60] و در برابر آنان هر نيرويى كه مى‌توانيد، از جمله نگاهدارى اسبان، فراهم آوريد، تا به آن وسيله دشمن خدا و دشمن خود را بترسانيد، همچنين ديگرانى را هم غير از آنان، كه شما ايشان را نمى‌شناسيد، و خداوند مى‌شناسدشان، و آنچه در راه خدا انفاق كنيد، پاداشش به شما بر مى‌گردد، و بر شما ستم نمى‌رود
[61] و اگر جانب آ��تى را گرفتند تو نيز جانب آن را بگير و بر خداوند توكل كن، كه او شنواى داناست
[62] و اگر خواستند به تو نيرنگ بزنند، بدان كه خداوند تو را كافى است، و او كسى است كه تو را به نصرت خويش و به مؤمنان يارى كرد
[63] و بين دلهاى ايشان الفت داد كه اگر هر آنچه در روى زمين است خرج مى‌كردى، بين دلهاى ايشان الفت نمى‌افكندى، ولى خداوند ميان آنان الفت برقرار كرد، كه او پيروزمند فرزانه است
[64] اى پيامبر، خدا و مؤمنانى كه پيرو تو هستند تو را كافى است
[65] اى پيامبر مؤمنان را به جهاد برانگيز، [و بدان كه] اگر از شما بيست تن شكيبا باشند، بر دويست تن غلبه خواهند كرد و اگر از شما صدتن باشند بر هزار تن از كافران غلبه مى‌كنند، چرا كه اينان قومى هستند كه چيزى در نمى‌يابند
[66] اينك خداوند بر شما آسان گرفت و معلوم داشت كه در شما ضعفى هست، در اين صورت اگر از شما صدتن شكيبا باشند بر دويست تن غلبه مى‌كنند و اگر از شما هزار تن باشند، به توفيق الهى بر دو هزار تن غلبه مى‌كنند، و خداوند با شكيبايان است
[67] هيچ پيامبرى را نسزد كه اسيران [دشمن] را نگاه دارد، مگر زمانى كه در اين سرزمين استيلاء و استقرار يابد، شما متاع دنيوى مى‌خواهيد و خداوند آخرت را [براى شما] مى‌خواهد، و خداوند پيروزمند فرزانه است
[68] اگر حكم پيشين الهى نبود، به خاطر آنچه گرفته بوديد، عذابى سهمگين به شما مى‌رسيد
[69] پس از آنچه به دست آورده‌ايد، پاك و پاكيزه بخوريد، و از خداوند پروا كنيد، بى‌گمان خداوند آمرزگار مهربان است
[70] اى پيامبر به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو اگر خداوند خيرى در دلهاى شما سراغ كند، به شما چيزى مى‌بخشد كه از آنچه از شما گرفته‌اند، بهتر است، و شما را مى‌آمرزد، و خداوند آمرزگار مهربان است
[71] و اگر آهنگ خيانت به تو كردند، بدان كه پيشترها هم نسبت به خداوند خيانت روا داشته‌اند، آنگاه شما را بر آنان پيروز كرد، و خداوند داناى فرزانه است
[72] كسانى كه ايمان آورده‌اند و هجرت كرده‌اند، و در راه خدا به مال و جان جهاد كرده‌اند، همچنين كسانى كه ايشان را جا و پناه و يارى داده‌اند، اينان دوستان همديگرند، و كسانى كه ايمان آورده‌اند، ولى هجرت نكرده‌اند، شما از دوستى [و توارث] آنان برخوردار نمى‌شويد، مگر آنكه هجرت كنند، و اگر در كار دين از شما يارى خواستند بر شماست كه يارى كنيد مگر در برابر قومى كه بين شما و ايشان پيمانى باشد، و خداوند به كار و كردار شما بيناست
[73] و كافران دوستان همديگرند، اگر [به اين سفارش] عمل نكنيد، در اين سرزمين فتنه و فساد بزرگى برپا مى‌گردد
[74] و كسانى كه ايمان آورده و هجرت كرده و در راه خداوند جهاد كرده‌اند و كسانى كه ايشان را جا و پناه و يارى داده‌اند، اينانند كه به راستى مؤمن‌اند، براى ايشان آمرزش [الهى] و روزى پاك مقرر است
[75] و كسانى كه پس از آن ايمان آورده‌اند و همراه شما هجرت و جهاد كرده‌اند، اينان از شما هستند، و در حكم الهى خويشاوندان به يكديگر [براى ارث بردن] سزاوارترند، كه خداوند بر هر چيزى داناست