[1] حقا ما تو را پيروزى بخشيديم، پيروزى درخشانى
[2] تا خدا گناه گذشته و اخيرت را [كه به تو نسبت مى‌دادند] برطرف سازد و نعمتش را بر تو تمام كند و تو را به راهى راست هدايت نمايد
[3] و تو را به نصرتى بى‌شكست يارى دهد
[4] او كسى است كه آرامش را در دل‌هاى مؤمنان نازل كرد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند، و لشكريان آسمان‌ها و زمين از آن خداست و خداوند داناى حكيم است
[5] تا مردان و زنانى را كه ايمان آورده‌اند، به بهشت‌هايى داخل كند كه از پاى درختانش نهرها جارى است و در آن جاويدان بمانند و بدى‌هايشان را از آنها بپوشاند و اين در پيشگاه خدا كاميابى بزرگى است
[6] و [تا] مردان و زنان نفاق پيشه و مردان و زنان مشرك را كه به خدا سوءظن دارند، عذاب كند. حوادث بد زمانه بر آنها باد، و خدا بر ايشان خشم گرفته و لعنتشان كرده و جهنم را براى آنها آماده كرده و چه بد سر انجامى است
[7] جنود [و قواى] آسمان‌ها و زمين از آن خداست، و خدا شكست ناپذير حكيم است
[8] [اى پيامبر!] ما تو را گواه [بر اعمال آنها] و بشارتگر و هشدار دهنده فرستاديم
[9] تا به خدا و فرستاده‌اش ايمان آوريد و او را يارى كنيد و بزرگش داريد و خدا را صبح و شام به پاكى بستاييد
[10] كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند دست خدا بالاى دست‌هايشان است. پس هر كه پيمان بشكند، تنها به زيان خود مى‌شكند، و هر كه بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى‌بخشد
[11] به زودى اعراب باديه نشين كه [از جنگ] وامانده‌اند به تو خواهند گفت: اموال ما و كسانمان ما را [از همراهى با شما] مشغول داشت، پس براى ما آمرزش بخواه. به زبان‌هايشان چيزى را مى‌گويند كه در دل‌هايشان نيست. بگو: چه كسى در برابر خدا براى شما اختيار چيزى ر
[12] بلكه پنداشتيد كه پيامبر و مؤمنان هرگز به خانمان خود برنخواهند گشت، و اين [پندار] در دل‌هايتان زينت يافت و گمان بد برديد و مردمى هلاكت زده شديد
[13] و هر كس به خدا و پيامبر او ايمان نياورد، [بداند كه] ما براى كافران آتشى سوزان آماده كرده‌ايم
[14] و فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداست. هر كه را بخواهد مى‌بخشايد و هر كه را بخواهد عذاب مى‌كند، و خدا آمرزنده‌ى مهربان است
[15] به زودى واماندگان، هنگامى كه شما به طرف غنايم [خيبر] حركت كنيد تا آن را به تصرف در آوريد، به شما خواهند گفت: بگذاريد ما [هم] به دنبال شما بياييم. [اين گونه] مى‌خواهند سخن خدا را تغيير دهند. بگو: هرگز از پى ما نخواهيد آمد. خدا از پيش چنين گفته است.
[16] به واماندگان باديه نشين بگو: به زودى به سوى قومى بسيار زورمند فراخوانده مى‌شويد كه يا با آنها مى‌جنگيد يا مسلمان مى‌شوند. پس اگر اطاعت كنيد، خدا شما را پاداشى نيكو مى‌بخشد و اگر روى بگردانيد، چنان كه قبلا نافرمانى كرديد، شما را به عذاب دردناكى عذاب م
[17] بر نابينا و لنگ و بيمار گناهى نيست [كه در جهاد شركت نكنند]. و هر كه اطاعت خدا و رسول او كند، وى را در باغ‌هايى داخل مى‌كند كه از پاى درختانش نهرها جارى است و هر كه سر بتابد، او را به عذابى دردناك عذاب مى‌كند
[18] به راستى خدا هنگامى كه مؤمنان زير درخت با تو بيعت مى‌كردند از آنها راضى شد و از آنچه در دلشان [از صدق نيت] بود آگاه گرديد، پس آرامش را بر آنها نازل كرد و فتحى نزديك (فتح خيبر) را به آنها پاداش داد
[19] و [نيز] غنيمت‌هاى فراوانى كه مى‌گيرند، و خدا شكست ناپذير حكيم است
[20] خدا به شما غنيمت‌هاى فراوانى را وعده داده است كه آنها را خواهيد گرفت ولى اين [غنايم خيبر] را زودتر به شما ارزانى داشت و دست [تعدى] مردم را از شما كوتاه ساخت تا براى مؤمنان نشانه‌اى باشد، و شما را به راه راست هدايت كند
[21] و [غنيمت‌هاى] ديگرى [نيز هست] كه به آنها دست نيافته‌ايد تنها خدا بر آنها احاطه دارد، و خدا بر هر چيزى قادر است
[22] و اگر كسانى كه كافر شدند، [در حديبيّه] به جنگ با شما بر مى‌خاستند، قطعا [به شما] پشت مى‌كردند و يار و ياورى [براى خود] نمى‌يافتند
[23] سنت الهى است كه در گذشته نيز بوده است، و هرگز براى سنت الهى تغييرى نخواهى يافت
[24] و اوست آن كه در دل مكه پس از پيروز كردن شما بر آنان، دست‌هاى آنها را از شما و دست‌هاى شما را از آنها كوتاه كرد [تا جنگى رخ ندهد كه مصلحت در اين بود]، و خدا به آنچه مى‌كنيد بيناست
[25] آنها كسانى بودند كه كافر شدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند و نگذاشتند قربانى [شما] كه بازداشته شده بود به محلّش برسد. و اگر مردان و زنان مؤمنى كه شما آنها را نمى‌شناختيد [در ميان آنها] نبودند كه [ممكن بود] ندانسته آنها را بكوبيد و [از اين بابت
[26] آن‌گاه كه كافران در دل خود تعصب ورزيدند تعصب جاهليت، [و مانع ورود شما به مكه شدند]، پس خدا آرامش خود را بر فرستاده‌ى خويش و بر مؤمنان نازل كرد و آنها را پاى‌بند آرمان تقوا نمود كه آنها بدان سزاوارتر بودند و اهليت آن را داشتند، و خدا به هر چيزى داناست
[27] حقا خدا رؤياى پيامبر خود را راست كرد كه شما حتما به خواست خدا سر تراشيده و موى سر كوتاه كرده بدون هيچ ترسى با خاطره‌ى آسوده به مسجد الحرام وارد خواهيد شد پس خدا چيزهايى [از مصالح پشت پرده] مى‌دانست كه شما نمى‌دانستيد، لذا پيش از آن [براى شما با صلح
[28] او كسى است كه پيامبر خود را با هدايت و آيين درست [به سوى مردم] فرستاد تا آن را بر همه اديان پيروز گرداند، و گواهى خدا [بر حقانيت پيامبر] كفايت مى‌كند
[29] محمد صلّى الله عليه وآله وسلّم فرستاده‌ى خداست و كسانى كه با او هستند، بر كافران سختگير [و] با همديگر مهربانند. [همواره] آنها را در ركوع و سجود مى‌بينى كه فضل و خشنودى خدا را مى‌جويند. نشانه آنها اثر سجده‌اى است كه در چهره‌هايشان است. اين وصف ايشان