[1] در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود،
[2] و در آن هنگام که ستارگان بی‌فروغ شوند،
[3] و در آن هنگام که کوه‌ها به حرکت درآیند،
[4] و در آن هنگام که باارزش‌ترین اموال به دست فراموشی سپرده شود،
[5] و در آن هنگام که وحوش جمع شوند،
[6] و در آن هنگام که دریاها برافروخته شوند،
[7] و در آن هنگام که هر کس با همسان خود قرین گردد،
[8] و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سؤال شود:
[9] به کدامین گناه کشته شدند؟!
[10] و در آن هنگام که نامه‌های اعمال گشوده شود،
[11] و در آن هنگام که پرده از روی آسمان برگرفته شود،
[12] و در آن هنگام که دوزخ شعله‌ور گردد،
[13] و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود،
[14] (آری در آن هنگام) هر کس می‌داند چه چیزی را آماده کرده است!
[15] سوگند به ستارگانی که بازمی‌گردند،
[16] حرکت می‌کنند و از دیده‌ها پنهان می‌شوند،
[17] و قسم به شب، هنگامی که پشت کند و به آخر رسد،
[18] و به صبح، هنگامی که تنفّس کند،
[19] که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است [= جبرئیل امین]
[20] که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائی دارد!
[21] در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است!
[22] و مصاحب شما [= پیامبر] دیوانه نیست!
[23] او (جبرئیل) را در اُفق روشن دیده است!
[24] و او نسبت به آنچه از طریق وحی دریافت داشته بخل ندارد!
[25] این (قرآن) گفته شیطان رجیم نیست!
[26] پس به کجا می‌روید؟!
[27] این قرآن چیزی جز تذکّری برای جهانیان نیست،
[28] برای کسی از شما که بخواهد راه مستقیم در پیش گیرد!
[29] و شما اراده نمی‌کنید مگر اینکه خداوند -پروردگار جهانیان- اراده کند و بخواهد!