[1] قسم به اسبانی که (سواران اسلام در جهاد با کفار تاختند تا جایی که) نفسشان به شماره افتاد.
[2] و در تاختن از سم خود بر سنگ آتش افروختند.
[3] و (بر دشمن شبیخون زدند تا) صبحگاه (آنها را) به غارت گرفتند.
[4] و گرد و غبار از دیار کفار بر انگیختند.
[5] و سپاه دشمن را همه در میان گرفتند.
[6] (قسم به اسبان این مجاهدان دین خدا) که انسان نسبت به پروردگارش کافر نعمت و ناسپاس است.
[7] و (خدا و یا) خود او بر این ناسپاسی محققا گواه است.
[8] و هم او بر حب مال دنیا سخت فریفته و بخیل است.
[9] آیا آدمی نمی‌داند که روزی آنچه (از مردگان) در دل قبرهاست همه بیرون ریخته می‌شود؟
[10] و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟
[11] محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است.