[1] سوگند به فرستادگان پى‌درپى،
[2] كه سخت توفنده‌اند.
[3] و سوگند به افشانندگان افشانگر،
[4] كه [ميان حق و باطل] جداگرند،
[5] و القاكننده وحى‌اند.
[6] خواه عذرى باشد يا هشدارى.
[7] كه آنچه وعده يافته‌ايد قطعاً رخ خواهد داد.
[8] پس وقتى كه ستارگان محو شوند،
[9] و آنگاه كه آسمان بشكافد،
[10] و آنگاه كه كوه‌ها از جا كنده شوند،
[11] و آنگاه كه پيمبران به ميقات آيند،
[12] براى چه روزى تعيين وقت شده است؟
[13] براى روز داورى.
[14] و تو چه دانى كه روز داورى چيست؟
[15] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان!
[16] مگر پيشينيان را هلاك نكرديم؟
[17] سپس از پى آنان پسينيان را مى‌بريم.
[18] با مجرمان چنين مى‌كنيم.
[19] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[20] مگر شما را از آبى بى‌مقدار نيافريديم؟
[21] پس آن را در جايگاهى استوار نهاديم،
[22] تا مدّتى معيّن!
[23] و توانا آمديم، و چه نيك تواناييم.
[24] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[25] مگر زمين را محل اجتماع نگردانيديم؟
[26] چه براى مردگان چه زندگان.
[27] و كوه‌هاى بلند در آن نهاديم و به شما آبى گوارا نوشانيديم.
[28] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[29] برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مى‌كرديد.
[30] برويد به سوى [آن] دود سه شاخه،
[31] نه سايه‌دار است و نه از شعله [آتش] حفاظت مى‌كند.
[32] [دوزخ] چون كاخى [بلند] شراره مى‌افكند،
[33] گويى شترانى زرد رنگند.
[34] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[35] اين، روزى است كه دم نمى‌زنند.
[36] و رخصت نمى‌يابند تا پوزش خواهند.
[37] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[38] اين [همان] روز داورى است شما و [جمله] پيشينيان را گرد مى‌آوريم.
[39] پس اگر حيلتى داريد، در برابر من بسگاليد.
[40] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[41] اهل تقوا در زير سايه‌ها و بر كنار چشمه‌سارانند،
[42] با هر ميوه‌اى كه خوش داشته باشند.
[43] به [پاداش] آنچه مى‌كرديد، بخوريد و بياشاميد؛ گواراتان باد.
[44] ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم.
[45] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[46] [اى كافران،] بخوريد و اندكى برخوردار شويد كه شما گناهكاريد.
[47] [ولى] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[48] و چون به آنان گفته شود: «ركوع كنيد»، به ركوع نمى‌روند.
[49] آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان.
[50] پس به كدامين سخن پس از [قرآن] ايمان مى‌آورند؟