[1] سوگند به انجير و زيتون.
[2] و سوگند به كوه سينا.
[3] و سوگند به اين شهر ايمن و ايمنى‌بخش- يعنى مكه-.
[4] كه هر آينه ما آدمى را در نيكوترين نگاشت- صورت و تركيب و اعتدالى كه بتواند به پايه‌هاى بلند دست يابد- بيافريديم.
[5] سپس- آنگاه كه ناسپاسى كرده و كفر ورزيد و براى آنچه آفريديمش قيام نكرد- او را فروتر از همه فروتران گردانيديم.
[6] مگر كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى نيك و شايسته كردند، پس ايشان راست مزدى بى‌پايان- يا بى‌منت-.
[7] پس با اين حال- بعد از ظهور دلايل- چه چيز تو را- اى آدمى- به دروغ‌انگاشتن حساب و پاداش وا مى‌دارد؟
[8] آيا خدا داورترين همه داوران نيست؟