[1] [كافران] از چه مى‌پرسند- از تو يا از يكديگر-؟
[2] از آن خبر بزرگ- رستاخيز-.
[3] همان كه در باره آن اختلاف دارند.
[4] نه چنان است [كه مى‌پندارند]، بزودى بدانند.
[5] باز هم نه چنان است [كه مى‌پندارند]، بزودى بدانند.
[6] آيا زمين را بستر و قرارگاه [شما] نگردانيديم؟
[7] و كوه‌ها را ميخهايى- تا زمين بدان استوار باشد و نجنبد-؟
[8] و شما را جفت جفت- نر و ماده- آفريديم.
[9] و خوابتان را مايه آسايش و را حتى ساختيم.
[10] و شب را پوششى قرار داديم.
[11] و روز را هنگام جستن مايه و اسباب زندگانى- وقت كار و كوشش شما- كرديم.
[12] و بر فرازتان هفت آسمان استوار بساختيم.
[13] و چراغى درخشان- خورشيد- پديد كرديم.
[14] و از ابرهاى باردار آبى سخت روان و ريزان فرو فرستاديم،
[15] تا بدان دانه و گياه بيرون آريم.
[16] و بوستانهايى از درختان انبوه.
[17] همانا روز جدايى- يادآورى- وعده‌گاه است
[18] روزى كه در صور دميده شود، پس شما گروه گروه بياييد
[19] و آسمان شكافته و گشوده شود پس درهايى گردد- براى نزول فرشتگان يا براى راه‌يافتن انسان به عالم فرشتگان-.
[20] و كوه‌ها به گردش آيد پس سرابى شود- يعنى حقيقت خود را از دست بدهد و ريگى روان گردد-.
[21] همانا دوزخ كمينگاه است،
[22] سركشان- كافران لجوج و معاند- را بازگشتگاه است.
[23] روزگارى دراز- يعنى هميشه- در آن درنگ كنند.
[24] در آنجا نه هيچ خنكى- نسيمى- چشند و نه هيچ آشاميدنيى،
[25] مگر آب جوشان و خونابه دوزخيان،
[26] پاداشى فراخور [كارهاى آنان].
[27] همانا آنان حساب [قيامت] را اميد- باور- نمى‌داشتند،
[28] و آيات ما را همى‌دروغ انگاشتند.
[29] و ما همه چيز را در نوشته‌اى به شمار آورده‌ايم- و مطابق همان پاداش و كيفر مى‌دهيم-.
[30] پس بچشيد كه نيفزاييم شما را مگر عذاب.
[31] همانا پرهيزگاران را رستگارى است
[32] باغها و تاكها
[33] و زنانى نار پستان همسال.
[34] و جامهاى لبريز از شراب،
[35] در آنجا سخن بيهوده و دروغ نشنوند- بر خلاف شرابخواران دنيا كه هذيان و دروغ گويند و شنوند-
[36] پاداشى است از پروردگارت، بخششى حساب شده.
[37] پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنهاست، خداى رحمان، كه كسى را ياراى گفتگو با او نيست،
[38] در روزى كه روح- فرشته همراه وحى- و فرشتگان به صف ايستند سخن نگويند مگر كسى كه خداى رحمان او را اجازه دهد و سخن درست گويد.
[39] اين است آن روز حق- متحقق و بودنى- پس هر كه خواهد به سوى پروردگار خويش راه بازگشتى پيش گيرد.
[40] همانا ما شما را از عذابى نزديك بيم داديم، روزى كه آدمى آنچه را دستهايش پيش فرستاده است مى‌نگرد، و كافر گويد: اى كاش خاك بودمى- تا برانگيخته و حسابرسى نمى‌شدم-.