[1] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، [در هيچ كارى] فراپيش خدا و پيامبرش نرويد، و از خداى پروا كنيد، كه خدا شنوا و داناست.
[2] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، آوازهاى خود را از آواز پيامبر بلندتر مكنيد، و با او بلند سخن مگوييد مانند بلند سخن‌گفتن برخى از شما با برخ ديگر، كه كردارهاى شما تباه و بيهوده مى‌شود و خود آگاه نيستيد.
[3] كسانى كه در نزد پيامبر خدا آوازهاى خود را فرومى‌دارند آنانند كه خداوند دلهاشان را براى پرهيزگارى بيازموده است- تا پاك و صافى شوند- ايشان را آمرزش و مزدى بزرگ است.
[4] كسانى كه از فراسوى حجره‌ها- اطاقها يا خانه‌هاى خرد- تو را آواز مى‌دهند، بيشترشان نابخردند- زيرا انسانيت و ادب نگاه نمى‌دارند-.
[5] و اگر صبر كنند تا به نزد آنان بيرون شوى هر آينه برايشان بهتر است، و خدا آمرزگار و مهربان است.
[6] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، اگر دروغگويى برون شده از فرمان خداى به شما خبرى آورد نيك بررسى كنيد تا مبادا نادانسته به مردمى آسيب رسانيد، و آنگاه بر آنچه كرديد پشيمان گرديد.
[7] و بدانيد كه پيامبر خدا در ميان شماست- و شما بايد از او فرمان بريد نه او از شما-، كه اگر در بسيارى از كارها شما را فرمان برد هر آينه به رنج افتيد و هلاك شويد، و ليكن خداوند ايمان را در نزد شما دوست‌داشتنى ساخت و آن را در دلهاى شما بياراست، و كفر و بدكردارى و نافرمانى را ناخوشايندتان داشت. ايشانند راه‌يافتگان.
[8] [و اين] از روى بخشش و نعمتى است از خداى، و خدا دانا و با حكمت است.
[9] و اگر دو گروه از مؤمنان با هم كارزار كنند، ميانشان آشتى دهيد. پس اگر يكى از آن دو بر ديگرى ستم و تجاوز كند، با آن كه ستم و تجاوز مى‌كند بجنگيد تا به فرمان خداى بازگردد. پس اگر باز گشت ميانشان به عدل و داد آشتى دهيد، و دادگرى كنيد، كه خدا دادگران را دوست مى‌دارد.
[10] همانا مؤمنان برادران [يكديگر] اند، پس ميان [آن دو گروه] برادرانتان آشتى افكنيد و از خداى پروا كنيد، باشد كه درخور رحمت گرديد.
[11] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، گروهى [از مردان] گروه ديگر را مسخره نكنند، شايد آنان- كه مسخره شده‌اند- از اينان- كه مسخره كرده‌اند- بهتر باشند و نه زنانى زنان ديگر را، شايد آنان از اينان بهتر باشند. و از خودتان- از يكديگر- عيبجويى مكنيد و يكديگر را به لقبها [ى بد و ناخوش] مخوانيد. بد نامى است نام‌كردن [مردم] به بدكردارى پس از ايمان آوردن [آنها]. و هر كه توبه نكرد پس اينانند ستمكاران.
[12] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از بسيارى از گمانها- گمانهاى بد- دور باشيد، زيرا برخى از گمانها گناه است. و [در احوال و عيب‌هاى پنهان مردم] كاوش مكنيد، و از پس يكديگر بدگويى- غيبت- مكنيد. آيا يكى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ بى‌گمان آن را ناخوش و ناپسند مى‌داريد. و از خداى پروا كنيد، كه خدا توبه‌پذير و مهربان است.
[13] اى مردم، ما شما را از يك مرد و زن بيافريديم، و شما را شاخه‌ها و تيره‌ها كرديم تا يكديگر را باز شناسيد. هر آينه گرامى‌ترين شما نزد خدا پرهيزگارترين شماست. همانا خدا دانا و آگاه است.
[14] باديه‌نشينان گفتند: ايمان آورديم. بگو: ايمان نياورده‌ايد، بلكه بگوييد: اسلام آورديم- به زبان تسليم شديم-، و هنوز ايمان در دلهاتان درنيامده است. و اگر خدا و پيامبرش را فرمان بريد، از [پاداش] كردارهاى شما جيزى نكاهد، همانا خدا آمرزگار و مهربان است.
[15] جز اين نيست كه مؤمنان كسانى‌اند كه به خدا و پيامبر او ايمان آورده‌اند و سپس شك نكرده‌اند، و با مالها و جانهاى خويش در راه خدا جهاد كرده‌اند. ايشانند راستگويان.
[16] بگو: آيا مى‌خواهيد خداى را به دين خودتان آگاه كنيد؟ و حال آنكه خدا آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‌داند، و خدا به همه چيز داناست.
[17] بر تو منت مى‌نهند كه اسلام آورده‌اند بگو: به اسلام خود بر من منت منهيد، بلكه خداى بر شما منت مى‌نهد كه شما را به ايمان راه نموده است اگر [در ايمان خود] راستگوييد.
[18] همانا خدا نهان آسمانها و زمين را مى‌داند، و خدا بدانچه مى‌كنيد بيناست.