[1] آیا بر انسان زمانی از روزگار گذشت که چیزی در خور ذکر نبود؟
[2] ما انسان را از نطفه آمیخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفریدیم و او را از حالتی به حالتی و شکلی به شکلی [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلی کامل] درآوردیم، پس او را شنوا و بینا قرار دادیم.
[3] ما راه را به او نشان دادیم یا سپاس گزار خواهد بود یا ناسپاس.
[4] ما برای کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده کرده ایم.
[5] همانا نیکان همواره از جامی می نوشند که نوشیدنی اش آمیخته به کافور [آن ماده سرد، سپید و معطر] است.
[6] آن جام از چشمه ای است که همواره بندگان خدا از آن می نوشند و آن را به دلخواهشان هرگونه که بخواهند جاری می نمایند.
[7] [همانان که] همواره نذرشان را وفا می کنند، و از روزی که آسیب و گزندش گسترده است، می ترسند،
[8] و غذا را در عین دوست داشتنش، به مسکین و یتیم و اسیر انفاق می کنند.
[9] [و می گویند:] ما شما را فقط برای خشنودی خدا اطعام می کنیم و انتظار هیچ پاداش و سپاسی را از شما نداریم.
[10] ما از پروردگارمان در روزی که روز عبوس و بسیار هولناکی است می ترسیم.
[11] پس خدا نگه دار آنان از آسیب و گزند آن روز است و شادابی و شادمانی به آنان عطا می کند.
[12] و آنان را برای اینکه [در برابر تکالیف دینی و حوادث روزگار] شکیبایی ورزیدند، بهشتی [عنبرسرشت] و لباسی ابریشمین پاداش می دهد.
[13] در آنجا بر تخت ها تکیه می زنند، در حالی که آفتابی [که از گرمایش ناراحت شوند] و سرمایی [که از سختی اش به زحمت افتند] نمی بینند،
[14] و سایه های درختان به آنان نزدیک و میوه هایش به آسانی در دسترس است،
[15] و ظرف هایی از نقره فام، و قدح هایی بلورین [که پر از غذا و نوشیدنی است] پیرامون آنان می گردانند؛
[16] جام هایی از نقره که آنها را به اندازه مناسب اندازه گیری کرده اند،
[17] و در آنجا جامی که نوشیدنی اش آمیخته به زنجبیل است، به آنان می نوشانند،
[18] از چشمه ای در آنجا که «سلسبیل» نامیده شود،
[19] و پیرامونشان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می گردند، که چون آنان را ببینی پنداری مرواریدی پراکنده اند،
[20] و چون آنجا را ببینی، نعمتی فراوان و کشوری بزرگ بینی،
[21] بر اندامشان جامه هایی از حریر نازک و سبز رنگ و دیبای ستبر است و با دستبندهایی از نقره آراسته شده اند، و پروردگارشان باده طهور به آنان می نوشاند.
[22] [به آنان گوید:] یقیناً این [نعمت ها] پاداش شماست و تلاشتان مقبول افتاده است؛
[23] به راستی ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کردیم؛
[24] پس در برابر فرمان پروردگارت شکیبا باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن،
[25] و صبح و شام نام پروردگارت را یاد کن.
[26] و پاره ای از شب را سر به سجده گذار، و او را در شب طولانی تسبیح گوی.
[27] بی تردید اینان [که گنهکار و ناسپاس اند] دنیای زودگذر را دوست دارند [و فقط برای به دست آوردن آن می کوشند] و روز هولناک و سختی را که پیش رو دارند وامی گذارند.
[28] ما آنان را آفریدیم و مفاصلشان را [با رشته های اعصاب و عضلات] محکم و استوار کردیم، و هرگاه بخواهیم [آنان را نابود می کنیم و] امثال و نظایرشان را [که مطیع و فرمانبردارند] به جای آنان قرار می دهیم.
[29] همانا این [آیات قرآن] تذکر و هشداری است؛ پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش [با تکیه بر این آیات] برگزیند،
[30] و تا خدا نخواهد، نخواهید خواست؛ یقیناً خدا همواره دانا و حکیم است.
[31] هر کس را بخواهد در رحمتش درآورد و برای ستمکاران عذابی دردناک آماده کرده است.