[1] حم
[2] سوگند به این کتاب روشنگر،
[3] که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم؛ ما همواره انذارکننده بوده‌ایم!
[4] در آن شب هر امری بر اساس حکمت (الهی) تدبیر و جدا می‌گردد.
[5] (آری، نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما؛ ما (محمد (ص) را) فرستادیم!
[6] اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست!
[7] (همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید!
[8] هیچ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست!
[9] ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‌کنند.
[10] پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد...
[11] که همه مردم را فرامی‌گیرد؛ این عذاب دردناکی است!
[12] (می‌گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‌آوریم.
[13] چگونه: و از کجا متذکر می‌شوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد!
[14] سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‌ای دیوانه است!»
[15] ما عذاب را کمی برطرف می‌سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‌گردید!
[16] (ما از آنها انتقام می‌گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت؛ آری ما انتقام گیرنده‌ایم!
[17] ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغشان آمد،
[18] (و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینی برای شما هستم!
[19] و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‌ام!
[20] و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‌برم از اینکه مرا متهم کنید!
[21] و اگر به من ایمان نمی‌آورید، از من کناره‌گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)!
[22] (آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومی مجرمند!
[23] (به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب می‌شوید!
[24] (هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکری غرق‌شده خواهند بود!
[25] (سرانجام همگی نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‌ها که از خود به جای گذاشتند،
[26] و زراعتها و قصرهای زیبا و گرانقیمت،
[27] و نعمتهای فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند!
[28] اینچنین بود ماجرای آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث برای اقوام دیگری قرار دادیم!
[29] نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتی داده شد!
[30] ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلّت‌بار رهایی بخشیدیم؛
[31] از فرعون که مردی متکبر و از اسرافکاران بود!
[32] ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم،
[33] و آیاتی (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود (ولی آنان کفران کردند و مجازات شدند)!
[34] اینها [= مشرکان] می‌گویند:
[35] «مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد!
[36] اگر راست می‌گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهی دهند)!»
[37] آیا آنان بهترند یا قوم «تبّع» و کسانی که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند!
[38] ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازی (و بی‌هدف) نیافریدیم!
[39] ما آن دو را جز بحق نیافریدیم؛ ولی بیشتر آنان نمی‌دانند!
[40] روز جدایی (حق از باطل) وعده‌گاه همه آنهاست!
[41] روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‌کند، و از هیچ‌سو یاری نمی‌شوند؛
[42] مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است!
[43] مسلّماً درخت زقّوم...
[44] غذای گنهکاران است،
[45] همانند فلز گداخته در شکمها می‌جوشد؛
[46] جوششی همچون آب سوزان!
[47] (آنگاه به مأموران دوزخ خطاب می‌شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید!
[48] سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید!
[49] (به او گفته می‌شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی!
[50] این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‌کردید!
[51] (ولی) پرهیزگاران در جایگاه امنی قرار دارند،
[52] در میان باغها و چشمه‌ها؛
[53] آنها لباسهایی از حریر نازک و ضخیم می‌پوشند و در مقابل یکدیگر می‌نشینند؛
[54] اینچنین‌اند بهشتیان؛ و آنها را با «حور العین» تزویج می‌کنیم!
[55] آنها در آنجا هر نوع میوه‌ای را بخواهند در اختیارشان قرارمی‌گیرد، و در نهایت امنیّت به سر می‌برند!
[56] هرگز مرگی جز همان مرگ اوّل (که در دنیا چشیده‌اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‌کند؛
[57] این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، این همان رستگاری بزرگ است!
[58] ما آن [= قرآن] را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکّر شوند!
[59] (امّا اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست)!