[1] واى بر كم‌فروشان.
[2] آنان كه چون از مردم كيل مى‌ستانند آن را پُر مى‌كنند؛
[3] و چون براى مردم مى‌پيمايند يا مى‌كشند از آن مى‌كاهند.
[4] آيا اينان نمى‌دانند كه زنده مى‌شوند.
[5] در آن روز بزرگ؟
[6] روزى كه مردم به پيشگاه پروردگار جهانيان مى‌ايستند.
[7] آگاه باشيد كه اعمال بدكاران مكتوب در سِجّين است.
[8] تو چه مى‌دانى كه سجين چيست؟
[9] كتابى است نوشته.
[10] در آن روز واى بر تكذيب‌كنندگان:
[11] آنان كه روز جزا را دروغ انگاشتند.
[12] و آن روز را جز متجاوزى گناهكار دروغ نينگارد.
[13] چون آيات ما بر او خوانده شد، گفت: افسانه‌هاى پيشينيان است.
[14] حقا، كه كارهايى كه كرده بودند بر دلهاشان مسلط شده است.
[15] حقا، كه در آن روز از پروردگارشان محجوب باشند.
[16] پس ايشان به جهنم درآيند.
[17] و آنها را گويند: اين است آنچه دروغش مى‌شمرديد.
[18] حقا، كه اعمال نيكان در عِلّيّين مكتوب است.
[19] و تو چه مى‌دانى كه عِلّيّين چيست؟
[20] كتابى است نوشته،
[21] كه مقربان خدا در آن مى‌نگرند.
[22] هر آينه نيكان در نعمتند،
[23] بر تختها نشسته و نظاره مى‌كنند.
[24] بر چهره‌هاشان طراوت نعمت را بشناسى.
[25] از شرابى خالص كه بر سر آن مُهر نهاده‌اند سيراب مى‌شوند.
[26] مُهر آن از مشك است و پيشدستى‌كنندگان در آن بر يكديگر پيشدستى مى‌كنند.
[27] آميزه آن تَسنيم است.
[28] چشمه‌اى است كه مقربان خدا از آن مى‌آشامند.
[29] گناهكاران به مؤمنان مى‌خنديدند.
[30] و چون بر آنها مى‌گذشتند، به چشم و ابرو اشاره مى‌كردند.
[31] و چون نزد كسانشان بازمى‌گشتند، شادمانه بازمى‌گشتند.
[32] و چون آنان را مى‌ديدند، مى‌گفتند كه اينان گمراهند.
[33] و حال آنكه آنان را به مواظبت اعمال مؤمنان نفرستاده بودند.
[34] و امروز مؤمنان به كافران مى‌خندند.
[35] بر تختها تكيه زده‌اند و مى‌نگرند.
[36] آيا كافران برابر اعمالشان پاداش يافته‌اند؟