💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.bahrampour › 79 captured on 2024-05-26 at 16:47:08. Gemini links have been rewritten to link to archived content
⬅️ Previous capture (2024-03-21)
-=-=-=-=-=-=-
[1] سوگند به فرشتگانى كه به سختى [جانها] را بر مىكنند
[2] و فرشتگانى كه [جان مؤمنان] را بامدارا مىگيرند
[3] و سوگند به فرشتگانى كه بسى تيزروند
[4] پس بر يكديگر پيشى گيرند
[5] و آنان كه امور را تدبير مىكنند
[6] روزى كه آن زلزله [وحشتناك] همه چيز را بلرزاند
[7] و در پى آن لرزهاى [ديگر] رخ دهد
[8] دلهايى در آن روز مضطرب باشد
[9] ديدگانشان هراسناك و فرو شكسته است
[10] گويند: آيا ما به زندگى مجدد بازگردانده مىشويم
[11] آيا وقتى كه استخوانهاى پوسيدهاى شديم [دوباره باز مىگرديم]
[12] گويند: در اين صورت آن باز گشتى زيانبار است
[13] ولى اين بازگشت تنها با يك نهيب واقع مىشود
[14] پس به ناگاه همگى بر عرصه محشر ظاهر مىشوند
[15] آيا داستان موسى به تو رسيده است
[16] آن وقت كه پروردگارش او را در وادى مقدس «طوى» ندا داد
[17] به سوى فرعون برو كه او سر برداشته است
[18] پس بگو: آيا مىخواهى پاكيزه شوى
[19] و من تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا خدا ترس شوى
[20] پس بزرگترين معجزه را به وى نشان داد
[21] اما او تكذيب كرد و نافرمانى نمود
[22] آنگاه روى گردانيد و دست به كار شد
[23] [و مردم را] جمع كرد و فرياد بر آورد
[24] پس گفت: من پروردگار برتر شمايم
[25] پس خدا او را به كيفر آخرت و عذاب اين دنيا بگرفت
[26] به راستى در اين [داستان] عبرتى است براى كسى كه بترسد
[27] آيا آفرينش شما سختتر است يا آسمان كه بنايش كرد
[28] سقفش را برافراشت و آن را سامان داد
[29] و شبش را تاريك و روزش را نمايان كرد
[30] و پس از آن زمين را بگسترد
[31] آب و چراگاهش را از آن بيرون آورد
[32] و كوهها را استوار نمود
[33] تا شما و چهارپايانتان را بهرهاى باشد
[34] پس چون آن مصيبت بزرگ در رسد
[35] آن روز است كه آدمى آنچه را كوشيده به ياد آورد
[36] و دوزخ براى هر كسى ببيند ظاهر گردد
[37] پس اما آن كه سركشى كرد
[38] و زندگى پستتر را برگزيد
[39] پس همانا دوزخ جايگاه اوست
[40] و اما آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان بود و خويشتن را از هوسها بازداشت
[41] پس همانا بهشت جايگاه اوست
[42] از تو در بارهى رستاخيز مىپرسند كه برپائيش كى است
[43] تو را با سخن گفتن در آن چه كار
[44] سر انجام آن به جانب پروردگار توست
[45] تو فقط بيم دهندهى كسى هستى كه از آن بترسد
[46] روزى كه آن را ببينند [پندارند كه]، گويى توقفشان [در دنيا] جز شامگاهى يا بامدادى بيش نبوده است