💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.ayati › 56 captured on 2024-05-26 at 16:39:45. Gemini links have been rewritten to link to archived content

View Raw

More Information

⬅️ Previous capture (2024-03-21)

-=-=-=-=-=-=-

AbdolMohammad Ayati, Surah 56: The Inevitable (Al-Waaqia)

Surahs

[1] چون قيامت واقع شود،

[2] كه در واقع‌شدنش هيچ دروغ نيست،

[3] گروهى را خواركننده است و گروهى را برافرازنده.

[4] آنگاه كه زمين به سختى بلرزد،

[5] و كوه‌ها به تمامى متلاشى شوند،

[6] و چون غبارى پراكنده گردند،

[7] شما سه گروه باشيد:

[8] يكى اهل سعادت. اهل سعادت چه حال دارند؟

[9] ديگر، اهل شقاوت. اهل شقاوت چه حال دارند؟

[10] سه ديگر، آنها كه سبقت جسته بودند و اينك پيش افتاده‌اند.

[11] اينان مقرّبانند،

[12] در بهشتهاى پرنعمت.

[13] گروهى از پيشينيان،

[14] و اندكى از آنها كه از پى آمده‌اند،

[15] بر تختهايى مرصّع،

[16] روبروى هم بر آنها تكيه زده‌اند.

[17] پسرانى همواره جوان گردشان مى‌چرخند،

[18] با قدحها و ابريقها و جامهايى از شرابى كه در جويها جارى است.

[19] از نوشيدنش نه سردرد گيرند و نه بيهوش شوند.

[20] و ميوه‌هايى كه خود برمى‌گزينند.

[21] و گوشت پرنده هر چه بخواهند.

[22] و حوران درشت چشم،

[23] همانند مرواريدهايى در صدف.

[24] همه به پاداش كارهايى كه مى‌كرده‌اند.

[25] در آنجا نه سخن لغو شنوند و نه گناه‌آلود.

[26] جز يك سخن: سلام، سلام.

[27] اما اصحاب سعادت، اصحاب سعادت چه حال دارند؟

[28] در زير درخت سدر بى‌خار،

[29] و درخت موزى كه ميوه‌اش بر يكديگر چيده‌شده،

[30] و سايه‌اى دايم،

[31] و آبى همواره جارى،

[32] و ميوه‌اى بسيار،

[33] كه نه منقطع مى‌گردد و نه كس را از آن باز دارند.

[34] و زنانى ارجمند.

[35] آن زنان را ما بيافريديم، آفريدنى.

[36] و دوشيزگان ساختيم.

[37] معشوق همسران خويشند،

[38] براى اصحاب سعادت.

[39] گروهى از پيشينيان،

[40] و گروهى كه از پى آمده‌اند.

[41] اما اصحاب شقاوت، اصحاب شقاوت چه حال دارند؟

[42] در باد سموم و آب جوشانند.

[43] در سايه‌اى از دود سياه،

[44] نه سرد و نه خوش،

[45] اينان پيش از اين در ناز و نعمت بودند.

[46] و بر گناهان بزرگ اصرار مى‌ورزيدند.

[47] و مى‌گفتند: آيا زمانى كه ما مُرديم و خاك و استخوان شديم باز هم ما را زنده مى‌كنند،

[48] يا نياكان ما را؟

[49] بگو: همه را، آنان كه از پيش بوده‌اند و آنها كه از پى‌شان آمده بودند،

[50] همه در وعده‌گاه آن روز معين خواهند بود.

[51] آنگاه شما اى گمراهان تكذيب‌كننده،

[52] از درختان زقّوم خواهيد خورد.

[53] و شكمهاى خود را از آن پر خواهيد كرد.

[54] و بر سر آن آب جوشان خواهيد نوشيد.

[55] چنان مى‌نوشيد كه شتر تشنه آب مى‌نوشد.

[56] اين است غذايشان در روز جزا.

[57] ما شما را آفريده‌ايم؛ پس چرا تصديق نمى‌كنيد؟

[58] آيا آن منى را كه برون مى‌ريزيد ديده‌ايد؟

[59] آيا شما او را مى‌آفرينيد يا ما آفريننده‌ايم؟

[60] ما مرگ را بر شما مقدر ساختيم و ناتوان از آن نيستيم كه‌

[61] به جاى شما قومى همانند شما بياوريم و شما را به صورتى كه از آن بى‌خبريد از نو بيافرينيم.

[62] شما از آفرينش نخست آگاهيد؛ چرا به يادش نياوريد؟

[63] آيا چيزى را كه مى‌كاريد ديده‌ايد؟

[64] آيا شما مى‌رويانيدش يا ما روياننده‌ايم؟

[65] اگر مى‌خواستيم خاشاكش مى‌ساختيم تا در شگفت بمانيد.

[66] گويند: ما ثروت بر باد دادگانيم؛

[67] ما بى‌نصيب ماندگانيم.

[68] آيا آبى را كه مى‌نوشيد ديده‌ايد؟

[69] آيا شما آن را از ابر فرو مى‌فرستيد يا ما فرو فرستنده‌ايم؟

[70] اگر مى‌خواستيم آن را تلخ مى‌گردانيديم. پس چرا سپاس نمى‌گوييد؟

[71] آيا آن آتشى را كه مى‌افروزيد ديده‌ايد؟

[72] آيا درختش را شما آفريده‌ايد يا ما آفريننده‌ايم؟

[73] ما آن را هشدارى و براى مسافران رهنورد، متاعى ساختيم.

[74] به نام پروردگار بزرگ خود تسبيح گوى.

[75] پس سوگند به غروبگاه ستارگان.

[76] و اين سوگندى است -اگر بدانيد- بزرگ.

[77] هر آينه، اين قرآنى است گرامى‌قدر،

[78] در كتابى مكنون.

[79] كه جز پاكان دست بر آن نزنند.

[80] نازل شده از جانب پروردگار جهانيان است.

[81] آيا اين سخن را دروغ مى‌انگاريد؟

[82] و نصيب خود را در دروغ انگاشتن آن قرار مى‌دهيد؟

[83] پس چرا آنگاه كه جان به گلوگاه رسد،

[84] و شما در اين هنگام مى‌نگريد، تكذيب نمى‌كنيد؟

[85] ما از شما به او نزديك‌تريم ولى شما نمى‌بينيد.

[86] اگر قيامت را باور نداريد،

[87] اگر راست مى‌گوييد، بازش گردانيد.

[88] اما اگر از مقربان باشد،

[89] براى اوست آسايش و روزى و بهشت پرنعمت.

[90] و اما اگر از اصحاب سعادت باشد:

[91] پس تو را از اصحاب سعادت سلام است.

[92] و اما اگر از تكذيب‌كنندگان گمراه باشد،

[93] به آب جوشان مهمانش كنند،

[94] و به دوزخش درآورند.

[95] اين سخن سخنى راست و يقين است.

[96] پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.

Previous

Next

Powered by Al Quran Cloud