💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.ghomshei › 44 captured on 2024-05-10 at 11:54:03. Gemini links have been rewritten to link to archived content
⬅️ Previous capture (2024-03-21)
-=-=-=-=-=-=-
[1] حم (قسم به حمید و مجید دو نام مقدس الهی)
[2] قسم به این کتاب روشن بیان.
[3] که ما آن را در شبی مبارک (شب قدر) فرستادیم، که ما بیم کننده‌ایم (و خلق را از عذاب قیامت آگاه کنیم و بترسانیم).
[4] در آن شب هر امر استواری (با حکمت و تدبیر نظام احسن) معیّن و ممتاز می‌گردد.
[5] تعیین آن امر البته از جانب ما که فرستنده پیغمبرانیم خواهد بود.
[6] (این ارسال رسول از) لطف و رحمت پروردگار توست که شنوا و داناست.
[7] همان پروردگاری که خالق آسمانها و زمین و هر آنچه میان آنهاست اوست اگر یقین دارید.
[8] هیچ خدایی غیر او نیست، او زنده می‌گرداند و باز می‌میراند، او خدای آفریننده شما و پدران پیشین شماست.
[9] (کافران را به خدا و قیامت ایمان نیست) بلکه با شک و ریب (و استهزاء) به بازیچه (دنیا) مشغولند.
[10] (ای رسول) منتظر باش روزی را که (بر عذاب کافران) آسمان دودی پدید آرد پیدا و آشکار.
[11] آن دود آسمانی که عذابی دردناک است مردم را احاطه کند.
[12] (و کافران فریاد برآرند که) پروردگارا، این عذاب از ما بر طرف ساز که ما البته ایمان می‌آوریم.
[13] کجا متذکر شده و ایمان می‌آورند در صورتی که رسول ما با آیات روشن بیان آمد (و ایمان نیاوردند).
[14] پس (از مشاهده آیات) باز از او اعراض کردند و گفتند: او شخص دیوانه‌ای است که (مردم قرآن را) به او آموخته‌اند.
[15] ما تا زمانی اندک (که برای امتحان) عذاب را (از شما) برمی‌داریم باز (به کفر خود) بر می‌گردید.
[16] (ای رسول منتظر باش) آن روز بزرگ که ما (آنها را) به عذاب سخت بگیریم که البته ما (از آنها) انتقام خواهیم کشید.
[17] و ما پیش از این امت قوم فرعون را آزمودیم و رسولی بزرگوار (مانند موسی) به سوی آنها فرستادیم.
[18] (او گفت) که (ای فرعونیان) امر بندگان خدا را به من واگذارید، که من بر شما به یقین رسول امین پروردگارم.
[19] و زنهار بر خدا تکبر و طغیان مجویید که من بر شما حجت آشکار آوردم.
[20] و من به خدای خود و خدای شما پناه می‌برم از اینکه عزم آزار و سنگسار من کنید.
[21] و اگر به (رسالت) من ایمان نمی‌آورید پس مرا به حال خود واگذارید (و در پی قتل و آزارم بر نیایید).
[22] (فرعونیان دست از ستمش برنداشتند) پس دعا کرد که ای خدا، اینان مردمی سخت مجرم و بدکارند.
[23] (خدا فرمود) پس تو بندگان (با ایمان) مرا شبانه از شهر بیرون بر، چرا که فرعونیان شما را تعقیب کنند.
[24] آن گاه دریا را (همان گونه که بر تو بشکافتیم) آرام و خشک بگذار و بگذر که فرعون و لشکریانش تمام به دریا غرق شوند.
[25] چه بسیار باغ و بستانها و چشمه‌های آب،
[26] و کشت و زرعها و مقام و منزلهای عالی رها کردند و رفتند.
[27] و ناز و نعمت وافری که در آن غرق بودند و از همه چشم پوشیدند.
[28] این چنین بود و ما آن ناز و نعمتها را از قوم گذشته ارث به قوم دیگر دادیم.
[29] و بر مرگ گذشتگان هیچ چشم آسمان و زمین نگریست و بر هلاکشان مهلت ندادند.
[30] و البته ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلّت و خواری نجات دادیم.
[31] از شر فرعون که سخت متکبر و ستمکار بود آسوده ساختیم.
[32] و آنها را در آن دور بر عالمیان به علم و دانش (کتاب آسمانی تورات) برگزیدیم.
[33] و آیات و معجزاتی (از رحمت و غضب) بر آنها به دست موسی آوردیم که در آن کاملا و آشکارا آزمایش شوند.
[34] همانا اینان (یعنی مشرکان مانند دهریان) البته خواهند گفت،
[35] که ما جز این مرگ اول (دیگر هیچ مرگ و زندگی) نداریم و هیچ (در قیامت) زنده نخواهیم شد.
[36] پس پدران ما را اگر راست می‌گویید بیاورید.
[37] آیا اینان بهترند (و نیرومندتر) یا قوم تبّع و اقوام پیش از آنان که چون بسیار مردم بدکار مجرمی بودند ما همه را هلاک کردیم.
[38] و ما آسمانها و زمین و آنچه را بین آنهاست به بازیچه خلق نکردیم.
[39] آنها را جز به حق (و از روی حکمت و مصلحت) نیافریدیم و لیکن اکثر مردم از آن آگاه نیستند.
[40] همانا روز قیامت که روز فصل و جدایی (مؤمن و کافر) است وعده‌گاه جمیع خلایق است.
[41] روزی که هیچ حمایت خویش و یار و یاوری کسی را از عذاب نرهاند و احدی را نصرت نکنند.
[42] مگر آن که خدا به او رحم کند، که او تنها بر خلق مقتدر و مهربان است.
[43] همانا درخت زقّوم جهنّم،
[44] قوت و غذای بدکاران است.
[45] که آن غذا در شکمهاشان چون مس گداخته در آتش می‌جوشد.
[46] آن سان که آب به روی آتش جوشان است.
[47] (خطاب قهر رسد که) این بدکار را بگیرید و به میان دوزخ افکنید.
[48] پس از آن آب جوشان بر سرش فرو ریزید.
[49] (و به استهزاء وی گویید: عذاب دوزخ را) بچش که تو بسیار (نزد خود) توانمند و گرامی هستی.
[50] این همان عذابی است که از آن در شک و انکار بودید.
[51] همانا (آن روز سخت) آنان که متّقی و خداترس بودند مقام امن و امان یابند.
[52] در باغها و کنار چشمه‌ها و نهرها بیارامند.
[53] لباس از سندس و استبرق (حریر نازک و ستبر) پوشند و رو به روی هم بر تختها تکیه زنند.
[54] همچنین است و با حوریان زیبا چشمشان جفت قرار داده‌ایم.
[55] در آن بهشت پر نعمت از هر نوع میوه‌ای بخواهند بر آنان حاضر و (از هر درد و رنج و زحمت) ایمن و آسوده‌اند.
[56] و جز آن مرگ اول (که از دنیا مردند) دیگر هیچ طعم مرگ را نمی‌چشند و خدا آنها را از عذاب دوزخ محفوظ خواهد داشت.
[57] این به فضل و رحمت خدای توست و همین به حقیقت سعادت و فیروزی بزرگ است.
[58] و ما این قرآن را (با این آیات وعد و وعید با بیان فصیح) به زبان تو آسان کردیم تا مگر خلقان متذکر (حقایق آن) شوند.
[59] پس (از تلاوت این آیات و اتمام حجت بر کافران) منتظر (عذاب بر آنان) باش چنان که آنها هم (بر تو) انتظار (روزگار بد و حوادث ناگوار) دارند.