💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.bahrampour › 30 captured on 2024-03-21 at 19:16:08. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] الف، لام، ميم
[2] روميان مغلوب شدند
[3] در نزديك‌ترين [نقطه اين] سرزمين، ولى آنها بعد از شكستشان، به زودى پيروز خواهند شد
[4] در ظرف چند سال. امر، امر خداست چه پيش [از پيروزى] و چه بعد [از پيروزى] و در آن روز مؤمنان شاد مى‌گردند
[5] به نصرت الهى. هر كه را خواهد يارى مى‌دهد، و اوست شكست ناپذير مهربان. در ظرف چند سال «بضع مدتى ميان سه و نه است». للّه الامر: حكم و فرمان از آن خداست. يومئذ: در آن روز. يفرح: شاد مى‌شود. يفرح المؤمنون بنصر اللّه: خوشحال مى‌شوند مؤمنان به خاطر يارى خدا.
[6] وعده‌ى خداست. خدا وعده‌اش را خلاف نمى‌كند، و ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند
[7] از زندگى دنيا ظاهرى را مى‌شناسند و آنها از آخرت بى‌خبرند
[8] آيا پيش خود نينديشيده‌اند كه خدا آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است، جز به حق و تا سر آمدى معين، نيافريده است؟ و [با اين همه] بسيارى از مردم ملاقات پروردگارشان را سخت منكرند
[9] آيا در زمين نگرديدند تا ببينند عاقبت كسانى كه پيش از آنها بودند، چگونه شد؟ آنها بسى نيرومندتر از ايشان بودند، و زمين را زير و رو كردند و بيش از آنچه آنها آبادش كردند آن را آباد ساختند، و پيامبرانشان دلايل آشكار برايشان آوردند. بنابر اين خدا بر آن نبو
[10] آن‌گاه عاقبت كسانى كه زشتكارى كردند، اين شد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آنها را به ريشخند مى‌گرفتند
[11] خداوند آفرينش را آغاز مى‌كند و سپس آن را باز مى‌گرداند و سپس شما به سوى او بازگردانده مى‌شويد
[12] و روزى كه قيامت برپا شود مجرمان [از همه جا] نااميد مى‌شوند
[13] و براى آنها از شريكانشان شفيعانى نخواهد بود و منكر شريكان خود مى‌شوند
[14] و روزى كه رستاخيز برپا شود، آن روز [بهشتيان و دوزخيان] از هم جدا مى‌شوند
[15] امّا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردند، در گلستانى شادمان مى‌گردند
[16] و امّا كسانى كه كافر شده و آيات ما و ديدار آخرت را تكذيب كردند، همه در عذاب [الهى] احضار شدگانند
[17] پس حمد و ثنا براى خداست آن‌گاه كه به شامگاه مى‌رسيد و آن‌گاه كه صبح مى‌كنيد
[18] و ستايش از آن اوست در آسمان‌ها و زمين و شامگاهان و وقتى كه ظهر مى‌كنيد
[19] زنده را از مرده بيرون مى‌آورد و مرده را از زنده بيرون مى‌آورد، و زمين را بعد از مرگش زنده مى‌كند، و [شما نيز] اين گونه [از گورها] بيرون آورده مى‌شويد
[20] و از نشانه‌هاى او اين است كه شما را از خاك آفريد، سپس به ناگاه شما [به صورت] بشرى پراكنده مى‌شويد
[21] و از نشانه‌هاى او اين كه از خودتان همسرانى براى شما آفريد تا در كنارشان آرام گيريد، و ميانتان دوستى و مهربانى نهاد. آرى در اين [نعمت] براى مردمى كه مى‌انديشند نشانه‌هايى است
[22] و از نشانه‌هاى [قدرت] او آفرينش آسمان‌ها و زمين و اختلاف زبان‌ها و رنگ‌هاى شماست. قطعا در اين [امور] براى دانشوران نشانه‌هاست
[23] و از نشانه‌هاى [حكمت] او خواب شما در شب و روز و طلب [معاش] شما از فضل اوست. به راستى در اين، براى مردمى كه گوش شنوا دارند دلايلى است
[24] و از نشانه‌هاى او [اين كه] برق را براى بيم و اميد نشانتان مى‌دهد، و از آسمان باران مى‌فرستد و زمين را پس از مرگش بدان زنده مى‌كند. همانا در اين براى مردمى كه تعقّل مى‌كنند نشانه‌هاست
[25] و از نشانه‌هاى او اين است كه آسمان و زمين به امر او برپاست، سپس چون شما را با يك بار خواندن از زمين بخواند، در دم شما [از گورها] خارج مى‌شويد
[26] و هر كه در آسمان‌ها و زمين است از آن اوست، همه فرمانبردار اويند
[27] و اوست آن كس كه آفرينش را آغاز مى‌كند سپس آن را باز مى‌گرداند و اين [كار] براى او آسان‌تر است. و براى اوست صفت برتر در آسمان‌ها و زمين، و اوست شكست ناپذير حكيم
[28] [خداوند] براى شما از خودتان مثلى زده است: آيا از بردگانتان در اموالى كه روزيتان كرده‌ايم شريكانى هست تا در آن [اموال] با آنها برابر باشيد و همان طور كه [در تصرف مال] از يكديگر بيم داريد، از [تصرف و تعدى] آنها بترسيد [پس چگونه مملوك او را شريك وى م
[29] بلكه ستم پيشگان بى‌هيچ دانشى از هوس‌هاى خود پيروى كردند. پس آن را كه خدا گمراه كرده، چه كسى هدايت مى‌كند؟ و آنها را هيچ ياورى نيست
[30] پس حق گرايانه، به سوى اين آيين روى آور، [با همان] فطرتى كه خدا مردم را بر آن سرشته است. تغييرى در آفرينش خدا نيست. آيين پايدار همين است و ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند
[31] در حالى كه به سوى او [از مخالفت‌ها] بازگشت مى‌كنيد، [به او رو كنيد]، و از او پروا داريد و نماز را برپا كنيد و از مشركان نباشيد
[32] از آنها كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه‌هايى شدند [و تعجب اينجاست كه] هر فرقه‌اى بدانچه نزد خود دارند، دلخوشند
[33] و چون مردم را زيانى رسد، پروردگار خود را با حال انابه مى‌خوانند، و آن‌گاه كه از جانب خود رحمتى به آنها چشاند، به ناگاه دستهاى از ايشان به پروردگار خود شرك مى‌ورزند
[34] تا به آنچه بدانها عطا كرده‌ايم كفران ورزند. [بگو:] برخوردار شويد، امّا به زودى خواهيد فهميد
[35] آيا حجّتى بر آنها نازل كرده‌ايم كه در باره‌ى آنچه شرك مى‌آورند سخن مى‌گويد
[36] و چون به مردم رحمتى بچشانيم، بدان شاد مى‌گردند، و چون به [سزاى] آنچه دست‌هايشان پيش فرستاده زيانى به ايشان برسد، به ناگاه آنان [از رحمت حق] نوميد مى‌شوند
[37] آيا ندانسته‌اند كه [اين] خداست كه روزى را براى هر كه بخواهد فراخ مى‌كند يا تنگ مى‌گرداند؟ قطعا در اين [امر] براى مردمى كه ايمان مى‌آورند عبرت‌هاست
[38] پس حق خويشاوند و تنگدست و در راه مانده را ادا كن. اين [انفاق] براى كسانى كه خواهان خشنودى خدايند بهتر است، و چنين كسانى رستگارند
[39] و آنچه [به عنوان] ربا داده‌ايد تا در اموال مردم فزونى يابد، [بدانيد كه] نزد خدا زياد نمى‌شود [و بركتى ندارد]، ولى آنچه از زكات براى رضاى خدا مى‌دهيد، آنانند كه [مالشان را] چند برابر مى‌كنند
[40] خدا كسى است كه شما را آفريد، سپس به شما روزى داد، سپس شما را مى‌ميراند و پس از آن زنده مى‌كند. آيا در ميان شريكان شما كسى هست كه كارى از اين [قبيل] كند؟ منزّه است او، و فراتر است از آنچه [با وى] شريك مى‌كنند
[41] فساد و تباهى در خشكى و دريا به سبب آنچه دستهاى مردم [از گناهان] فراهم آورده پديدار گشت، تا [سزاى] بعضى از آنچه را كرده‌اند به آنان بچشاند، باشد كه [به حق] باز گردند
[42] بگو: در زمين بگرديد و بنگريد عاقبت گذشتگان كه بيشترشان مشرك بودند چگونه شد
[43] پس روى خود را به سوى اين آيين استوار، فرادار پيش از آن كه روزى فرا رسد كه از جانب خدا برگشتى ندارد، و در آن روز [مردم] به گروه‌هايى [بهشتى و دوزخى] تقسيم مى‌شوند
[44] هر كه كفر ورزد، كفرش به زيان اوست، و كسانى كه كار شايسته كنند، پس [فرجام نيك را] به سود خودشان آماده مى‌كنند
[45] تا كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند از فضل خويش پاداش دهد همانا او كافران را دوست نمى‌دارد
[46] و از نشانه‌هاى او اين است كه بادها را بشارت دهنده مى‌فرستد، و تا بخشى از [باران] رحمتش را به شما بچشاند و تا كشتى‌ها به فرمان او روان شوند، و شما از فضل او [روزى] بجوييد، باشد كه شكرگزار باشيد
[47] و همانا پيش از تو فرستادگانى به سوى قومشان گسيل داشتيم، پس دلايل آشكار برايشان آوردند، آن‌گاه از كسانى كه مرتكب جرم شدند انتقام گرفتيم و نصرت مؤمنان حقى است بر عهده‌ى ما
[48] خداست كه بادها را مى‌فرستد، تا ابرى را حركت دهند، سپس آن را در آسمان آن‌گونه كه بخواهد مى‌گسترد و آن را قطعه‌هايى روى هم قرار مى‌دهد، سپس باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن بيرون مى‌آيد، و چون آن را به هر كس از بندگانش كه خواهد برساند، به ناگاه آنان
[49] و البته پيش از آن كه باران بر ايشان نازل گردد، [آرى] پيش از آن نااميد بودند
[50] پس به آثار رحمت خدا بنگر كه چگونه زمين را پس از مرگش زنده مى‌كند. به يقين چنين خدايى زنده كننده‌ى مردگان است و او بر هر چيزى تواناست
[51] و اگر بادى [آفت زا] بفرستيم و كشت خود را زرد شده ببينند، قطعا از آن پس [به جاى تنبّه] كافر مى‌شوند
[52] پس مسلما تو نمى‌توانى مردگان را شنوا كنى و نمى‌توانى دعوت [خود] را به گوش كرها برسانى هنگامى كه پشت كنند و برگردند
[53] و تو هدايت كننده‌ى كوردلان از گمراهى‌شان نتوانى بود. تو تنها كسانى را مى‌شنوانى كه به آيات ما ايمان مى‌آورند و خود [در برابر حق] تسليم‌اند
[54] خداست كه شما را از ناتوانى آفريد [كه ضعيف بوديد]، آن‌گاه پس از ناتوانى قوّت بخشيد، سپس بعد از قوّت، ناتوانى و پيرى داد. هر چه بخواهد مى‌آفريند و هموست داناى توانا
[55] و روزى كه رستاخيز بر پا شود، مجرمان سوگند خورند كه جز ساعتى توقف نكرده‌اند. [در دنيا هم] اين گونه به انحراف كشيده مى‌شدند
[56] و كسانى كه دانش و ايمان يافته‌اند، گويند: قطعا شما در مكتوب خدا تا روز رستاخيز به سر برده‌ايد، و اين همان روز رستاخيز است ولى شما نمى‌دانستيد
[57] پس در چنين روزى پوزش آنها كه ستم كردند سودى نبخشد و عذرخواهى‌شان را نپذيرند
[58] و به راستى در اين قرآن براى مردم از هر گونه مثلى آورديم. و اگر براى ايشان آيتى بياورى، آنان كه كافر شدند حتما خواهند گفت: شما بيهوده‌گويانى بيش نيستيد
[59] اين گونه، خدا بر دل‌هاى كسانى كه جاهلند مهر مى‌نهد
[60] پس صبر پيشه كن كه وعده‌ى خدا حق است، و زنهار كسانى كه [به وعده‌ى خدا] يقين ندارند، تو را به سبكسرى [و خود باختگى] وا ندارند