💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.bahrampour › 8 captured on 2024-03-21 at 19:15:00. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] از تو در باره‌ى غنيمت‌ها مى‌پرسند، بگو: غنيمت‌ها از آن خدا و رسول است. پس از خدا پروا داريد و روابط خود را اصلاح كنيد و از خدا و رسولش اطاعت كنيد اگر مؤمن هستيد
[2] مؤمنان فقط آن كسانند كه چون ياد خدا شود دل‌هايشان ترسان شود و چون آيات او بر آنها تلاوت شود ايمانشان را بيفزايد و بر خداى خويش توكل كنند
[3] همانان كه نماز را برپا دارند و از آنچه روزيشان داده‌ايم انفاق كنند
[4] آنها مؤمن حقيقى هستند، و ايشان را نزد پروردگارشان منزلت‌ها و آمرزش و روزى كريمانه است
[5] همان گونه كه پروردگارت تو را [براى جنگ بدر] به حق از خانه‌ات بيرون فرستاد ولى گروهى از مؤمنان به شدت كراهت داشتند
[6] آنها پس از روشن شدن حق [و ضرورت جهاد] باز با تو در باره آن مجادله مى‌كنند گويى به سوى مرگ رانده مى‌شوند و خود مى‌نگرند
[7] و [فراموش نكنيد] آن زمان را كه خداوند به شما وعده مى‌داد كه يكى از آن دو گروه نصيب شماست، ولى شما دوست داشتيد [كاروان] غير مسلح نصيب شما گردد، و خدا مى‌خواست كه با سخنان خويش حق را پايدار سازد و ريشه كافران را بركند
[8] تا حق را تثبيت كند و باطل را زايل گرداند، هر چند مجرمان خوش نداشته باشند
[9] [ياد آوريد] هنگامى را كه از خداى خود كمك مى‌خواستيد، پس او دعاى شما را اجابت كرد كه من با هزار فرشته كه از پى يكديگر در آيند مددكار شمايم
[10] و خداوند آن را جز بشارتى براى شما قرار نداد، تا دل‌هاى شما به آن اطمينان يابد، و نصرت و پيروزى تنها از جانب خداست. [و] مسلما خداوند شكست‌ناپذير حكيم است
[11] و آن‌گاه كه شما را بدان خواب سبك كه امانى از جانب وى بود فرو مى‌پوشانيد، و از آسمان بارانى بر شما مى‌فرستاد كه با آن پاكتان كند و آلودگى شيطان را از شما بزدايد و دل‌هايتان را محكم و گام‌هايتان را بدان استوار سازد
[12] آن‌گاه كه پروردگارت به فرشتگان وحى مى‌كرد كه من با شمايم، پس مؤمنان را مقاومت بخشيد به زودى در دل‌هاى كافران هراس خواهم افكند، و فراز گردن‌ها [يشان] را بزنيد و سر انگشتانشان را قطع كنيد
[13] اين از آن روست كه آنها با خدا و رسول او به مخالفت برخاستند، و هر كه با خدا و رسولش به مخالفت برخيزد مسلما خداوند سخت كيفر است
[14] اينها [عقوبت] است پس آن را بچشيد و [بدانيد] كه براى كافران عذاب آتش است
[15] اى مؤمنان! هنگامى كه با انبوه كافران رو به رو شديد، هرگز به آنها پشت نكنيد
[16] و هر كس در آن هنگام به آنان پشت كند- مگر آن كه با هدف كناره‌جويى براى نبرد مجدد يا پيوستن به گروه [خودى] باشد- [چنين كسى] قطعا به خشم الهى گرفتار گشته و جايگاه او دوزخ است و بد سرنوشتى است
[17] اين شما نبوديد كه آنها را كشتيد بلكه خداوند آنها را كشت، و وقتى [ريگ‌ها را] انداختى اين تو نبودى كه انداختى بلكه خدا بود كه انداخت، تا مؤمنان را بدين وسيله به امتحان خوبى از جانب خود بيازمايد. همانا خداوند شنواى داناست
[18] [دليلش] اين بود، و اين كه خداوند سست كننده‌ى نقشه كافران است
[19] [اى مشركان!] اگر پيروزى مى‌خواهيد، اينك پيروزى به سراغ شما آمده [و اسلام پيروز شده است نه شما] و اگر [از كفر] باز ايستيد همان براى شما بهتر است، و اگر باز گرديد [ما هم] باز مى‌گرديم و سپاه شما هر چند انبوه باشد، هرگز از هيچ جهت شما را بى‌نياز نمى‌كن
[20] اى مؤمنان! از خدا و رسول او اطاعت كنيد و از او روى نگردانيد در حالى كه [سخنان او را] مى‌شنويد
[21] و مانند كسانى نباشيد كه گفتند شنيديم ولى نمى‌شنيدند
[22] به راستى بدترين جنبندگان نزد خداوند ناشنوايان گنگى هستند كه تعقل نمى‌كنند
[23] و اگر خداوند خيرى در آنها سراغ داشت گوششان را شنوا مى‌كرد، و اگر هم شنوا مى‌كرد باز با حال اعراض پشت مى‌كردند
[24] اى مؤمنان! نداى خدا و پيامبر را آن‌گاه كه شما را به پيامى حياتبخش مى‌خواند، اجابت كنيد، و بدانيد كه خدا ميان انسان و دل او حايل مى‌گردد [و همه چيز را مى‌داند] و به حضور او گرد آورده مى‌شويد
[25] و از فتنه‌اى بترسيد كه تنها دامن ستمگران شما را نمى‌گيرد، و بدانيد كه خداوند سخت كيفر است
[26] و [ياد كنيد] هنگامى را كه در [اين] سرزمين گروهى اندك و مستضعف بوديد و بيم آن داشتيد كه مردم شما را از ميان بردارند ولى او شما را پناه داد و به نصرت خويش ياريتان كرد و از نعمت‌هاى پاكيزه به شما روزى داد، باشد كه شاكر باشيد
[27] اى مؤمنان! به خدا و پيامبر خيانت نورزيد و دانسته به امانات خود خيانت نكنيد
[28] و بدانيد كه اموال و اولادتان [وسيله] آزمايش است و پاداش بزرگ نزد خداوند است
[29] اى مؤمنان! اگر از خداوند پروا كنيد، براى شما نيروى تشخيص حق از باطل قرار مى‌دهد و بدى‌هايتان را مى‌پوشاند و شما را مى‌آمرزد و خداوند صاحب بخشش بزرگ است
[30] و [يادآور] وقتى را كه كافران در حق تو نيرنگ مى‌كردند تا تو را در بند كشند يا بكشند يا بيرونت كنند، و آنها نيرنگ مى‌كردند و خدا هم نيرنگ مى‌كرد و خداوند از همه نيرنگ كنندگان ماهرتر است
[31] و چون آيات ما بر آنها تلاوت شود مى‌گويند: به خوبى شنيديم، اگر مى‌خواستيم ما نيز همانند آن را مى‌گفتيم، اين [قرآن] جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست
[32] و [يادآر] هنگامى را كه گفتند: پروردگارا! اگر اين [كتاب] حق و از سوى توست، بر ما از آسمان سنگى ببار يا ما را عذاب دردناكى بياور
[33] و تا تو در ميان آنها هستى خدا بر آن نيست كه آنها را عذاب كند و تا آنها استغفار مى‌كنند خدا عذاب كننده‌ى آنها نيست
[34] و چرا خدا عذابشان نكند، در حالى كه مردم را از مسجد الحرام باز مى‌دارند در صورتى كه متوليان آن نبوده‌اند. متوليان مسجد جز پارسايان نمى‌باشند ولى اكثر آنان نمى‌فهمند
[35] و نماز ايشان در كنار خانه خدا جز سوت كشيدن و كف زدن نبود پس به سزاى انكارتان عذاب را بچشيد
[36] همانا كافران اموال خود را صرف مى‌كنند تا مردم را از راه خدا باز دارند و باز هم [در آينده] خرج خواهند كرد و عاقبت، حسرتى براى آنان خواهد گشت و سر انجام مغلوب مى‌شوند. و كسانى كه كافر شدند به سوى جهنم گردآورى خواهند شد
[37] تا خداوند ناپاك را از پاك جدا سازد، و ناپاك‌ها را روى هم گذارد و هم را انباشته كند و يكجا در دوزخ افكند. اينانند كه زيانكارانند
[38] به كافران بگو: اگر باز ايستند، گذشته آنها بخشوده خواهد شد، و اگر بازگردند سنت خدا در حق گذشتگان جارى شده است، [در باره‌ى آنها نيز جارى مى‌شود]
[39] و با آنها بجنگيد تا ديگر فتنه‌اى نباشد و دين يكسره از آن خدا گردد. پس اگر [از كفر] باز ايستادند، بى‌ترديد خداوند به آنچه انجام مى‌دهند بيناست
[40] و اگر روى گرداندند، بدانيد كه خداوند مولاى شماست. كه نيكو مولا و نيكو ياورى است
[41] و بدانيد هر گونه غنيمتى به دست آورديد، يك پنجم آن براى خدا و پيامبر و از آن خويشاوندان و يتيمان و تنگدستان و در راه ماندگان است، اگر به خدا و به آنچه بر بنده‌ى خود در روز جدايى [حق از باطل]، روزى كه آن دو گروه با هم رو در رو شدند، نازل كرديم ايمان آ
[42] آن‌گاه كه شما نزديك‌تر [به مدينه] بوديد و آنها دورتر، و كاروان [تجارى] پايين‌تر از شما بود، و اگر شما با يكديگر وعده‌ى [جنگ] گذاشته بوديد، قطعا در باره‌ى قرار جنگ [به خاطر كثرت دشمن] اختلاف مى‌كرديد، ولى [چنين شد] تا خدا كارى را كه مى‌بايست انجا
[43] [ياد كن] آن‌گاه كه خداوند تعداد آنان را در خوابت به تو اندك نشان مى‌داد و اگر شمارشان را بسيار نشان مى‌داد مسلما سست مى‌شديد و حتما در كار [جنگ] منازعه مى‌كرديد، ولى خدا [شما را] به سلامت داشت، چرا كه او به راز دل‌ها آگاه است
[44] و آن‌گاه در هنگامى كه با هم رو به رو شديد، آنها را در چشم شما كم نشان داد و شما را [نيز] در چشم آنها كم مى‌نمود، [كه جنگ اتفاق افتد] تا خداوند كارى را كه بايد انجام گيرد تحقق بخشد [و دشمن شكست بخورد] و كارها به خداوند باز مى‌گردد
[45] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! چون با گروهى [از دشمن] رويارو شديد پايدارى كنيد و خدا را بسيار ياد كنيد، باشد كه رستگار شويد
[46] از خدا و رسولش اطاعت كنيد و با هم نزاع نكنيد كه سست شويد و هيبت شما از بين برود، و صبر پيشه كنيد كه خدا با صابران است
[47] و مانند كسانى نباشيد (كفار قريش) كه با سركشى و خودنمايى به مردم از خانه‌هايشان [به سوى بدر] خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز مى‌داشتند، و خدا به آنچه مى‌كنند احاطه دارد
[48] و [ياد كن] هنگامى را كه شيطان اعمال آنها را برايشان بيار است و گفت: امروز كسى از اين مردم بر شما پيروز نخواهد شد، و من يار و پناه شمايم. پس همين كه دو گروه، رويارو شدند [شيطان] به عقب برگشت و گفت: من از شما بيزارم، من [از حضور فرشتگان] چيزى را مى
[49] آن‌گاه كه منافقان و كسانى كه در دل‌هايشان بيمارى است مى‌گفتند: اين [مسلمان] ها را دينشان مغرور كرده است. و هر كه بر خدا توكل كند، به يقين خداوند شكست‌ناپذير حكيم است
[50] كاش مى‌ديدى آن دم كه فرشتگان جان كافران را مى‌ستانند، [چگونه] بر صورت‌ها و پشت‌هايشان مى‌زنند و [مى‌گويند]: بچشيد عذاب سوزان را
[51] اين به سزاى اعمالى است كه با دستان خويش پيش فرستاده‌ايد و خدا هرگز بر بندگان ستمگر نيست
[52] مانند رسم فرعونيان و كسانى [رفتار مى‌كنند] كه پيش از ايشان بودند و به آيات خدا كافر شدند پس خدا به خاطر گناهانشان آنها را گرفتار ساخت بى‌گمان خدا نيرومند سخت كيفر است
[53] اين بدان سبب است كه خداوند هيچ‌گاه نعمتى را كه بر قومى ارزانى داشته تغيير نمى‌دهد، مگر اين كه آنچه را در خود دارند تغيير دهند، و خداوند شنواى داناست
[54] مانند رسم فرعونيان و كسانى [رفتار مى‌كنند] كه پيش از ايشان بودند، كه آيات پروردگار خويش را منكر شدند و ما هم به كيفر گناهانشان آنها را هلاك نموديم و فرعونيان را غرق ساختيم و همه آنان ستمكار بودند
[55] بى‌ترديد، بدترين جنبندگان نزد خدا كسانى هستند كه كافر شدند پس آنها ايمان نمى‌آورند
[56] همان كسانى كه از ايشان پيمان گرفتى، ولى هر بار پيمان خود را مى‌شكنند و هيچ پروا نمى‌كنند
[57] پس اگر در جنگ بر آنان دست يافتى با [تاختن بر] آنان كسانى را كه پشت سر آنهايند متفرق ساز، باشد كه عبرت گيرند
[58] و هرگاه از قومى بيم خيانت [در پيمان] داشتى، تو هم مثل خودشان پيمانشان را لغو كن، چرا كه خداوند خائنان را دوست نمى‌دارد
[59] و كافران گمان نكنند كه جلو افتاده‌اند آنان هيچ وقت نمى‌توانند [خدا را] عاجز كنند
[60] و تا مى‌توانيد در برابر آنها نيرو و اسب‌هاى آماده و زين كرده، بسيج كنيد تا با آن، دشمن خدا و دشمن خودتان و ديگر دشمنان را كه آنها را نمى‌شناسيد و خدا مى‌شناسد، بترسانيد و هر چه در راه خدا انفاق كنيد به تمامى به شما بازگردانده مى‌شود و بر شما ستم نمى
[61] و اگر به صلح راضى شدند تو نيز بدان راضى باش و بر خدا تكيه كن كه او شنواى داناست
[62] و اگر بخواهند تو را بفريبند خداوند تو را بس است. او كسى است كه تو را به نصرت خويش و به مؤمنان نيرو بخشيد
[63] و دل‌هايشان را الفت داد، كه اگر تو دارايى زمين را يكجا هزينه مى‌كردى نم��توانستى دل‌هايشان را الفت دهى، و اين خدا بود كه ميان آنان الفت انداخت، [و] او شكست‌ناپذير حكيم است
[64] اى پيامبر! خداوند و مؤمنانى كه پيرويت كردند تو را بس است
[65] اى پيامبر! مؤمنان را به جهاد برانگيز. اگر از شما بيست نفر صابر باشند بر دويست نفر غالب مى‌شوند، و اگر از شما صد نفر باشند بر هزار نفر از كافران پيروز مى‌گردند، زيرا آنها قومى هستند كه نمى‌فهمند
[66] اكنون خدا به شما تخفيف داد و معلوم داشت كه در شما ضعفى هست، پس اگر از شما صد نفر با استقامت باشند بر دويست نفر پيروز مى‌گردند، و اگر از شما هزار نفر باشند به خواست خدا بر دو هزار غلبه مى‌كنند، و خداوند با صابران است
[67] هيچ پيامبرى مجاز نيست اسير داشته باشد [و نيروى خود را مشغول اسيران كند] تا آن وقت كه سيطره‌ى خود را در منطقه تثبيت كند. شما دنياى عرضى را مى‌خواهيد و خدا [براى شما] آخرت را مى‌خواهد، و خداوند شكست‌ناپذير حكيم است
[68] اگر پيش‌تر حكم [مهلت] صادر نشده بود، مسلما در آنچه [از اسيران] گرفته‌ايد، بر شما عذابى بزرگ مى‌رسيد
[69] اينك، از آنچه به غنيمت برده‌ايد، حلال و پاكيزه بخوريد و از خدا پروا داريد كه خداوند آمرزنده‌ى مهربان است
[70] اى پيامبر! به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو: اگر خدا در دل‌هايتان خير و نيكى سراغ داشته باشد، بهتر از آنچه از شما گرفته شده عطايتان مى‌كند و بر شما مى‌بخشد و خداوند آمرزگار مهربان است
[71] و اگر بخواهند به تو خيانت كنند، البته پيش از اين نيز به خدا خيانت كرده‌اند پس [خدا تو را] بر آنها تمكّن و غلبه داد، و خداوند داناى حكيم است
[72] بى‌ترديد، كسانى كه ايمان آوردند و هجرت نمودند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد كردند و آنان كه [مهاجران را] پناه دادند و يارى نمودند، آنان دوستان و حامى يكديگرند، و كسانى كه ايمان آوردند ولى هجرت نكردند، براى شما در باره آنها هيچ دوستى و تعهدى نيس
[73] و كافران نيز دوست و حامى يكديگرند. اگر [اين هميارى] را انجام ندهيد، فتنه و فساد بزرگى در زمين روى خواهد داد
[74] و آنان كه ايمان آوردند و هجرت كردند و در راه خدا جهاد نمودند، و آنها كه پناه دادند و يارى كردند، آنانند كه به راستى مؤمنند و برايشان مغفرت و روزى كريمانه خواهد بود
[75] و كسانى كه بعدا ايمان آوردند و همراه شما هجرت نمودند و جهاد كردند، آنان از شمايند، و خويشاوندان در كتاب خدا، بعضى‌شان بر ديگرى اولويت دارند. [و] خدا به هر چيزى داناست