💾 Archived View for scholasticdiversity.us.to › scriptures › islam › quran › fa.ayati › 50 captured on 2024-03-21 at 18:48:38. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] قاف. قسم به اين قرآن ارجمند
[2] كه در شگفت شدند از اينكه از ميان خودشان بيم‌دهنده‌اى سويشان آمد و كافران گفتند: اين چيزى عجيب است،
[3] آيا زمانى كه مرديم و خاك شديم ديگر بار زنده مى‌شويم؟ اين بازگشتى محال است.
[4] ما مى‌دانيم كه خاك چگونه از آنها خواهد كاست. و كتابى كه همه چيز در آن نگهدارى شده، نزد ماست.
[5] آرى، ايشان سخن راستى را كه بر آنها آمده بود دروغ شمردند. پس در كارى شوريده افتادند.
[6] آيا به اين آسمان بر فراز سرشان نظر نمى‌كنند كه چگونه آن را بنا كرده‌ايم و آراسته‌ايم و هيچ شكافى در آن نيست؟
[7] و زمين را گسترديم و در آن كوه‌هاى بلند افكنديم و از هر گونه نباتات خوش‌منظر در آن رويانيديم.
[8] بينشى و پندى است براى هر بنده‌اى كه به خدا بازگردد.
[9] و از آسمان، آبى پربركت فرستاديم و بدان باغها و دانه‌هاى دروشدنى رويانيديم.
[10] و نخلهاى بلند با خوشه‌هاى بر هم چيده.
[11] تا رزق بندگان باشد و بدان آب، سرزمين مرده را زنده كرديم. برآمدن از گور نيز چنين است.
[12] پيش از آنها قوم نوح و اصحاب رَس و ثمود تكذيب كرده بودند،
[13] و قوم عاد و فرعون و قوم لوط،
[14] و اصحاب اَيكه و قوم تُبَّع، همه پيامبران را دروغ شمردند و مستحق وعده عذاب من شدند.
[15] آيا از آفرينش نخستين عاجز شده بوديم؟ نه، آنها از آفرينش تازه در شكند.
[16] ما آدمى را آفريده‌ايم و از وسوسه‌هاى نفس او آگاه هستيم، زيرا از رگ گردنش به او نزديك‌تريم.
[17] هنگامى كه آن دو فرشته فراگيرنده در جانب راست و جانب چپ او نشسته‌اند هر چيز را فرامى‌گيرند.
[18] هيچ كلامى نمى‌گويد مگر آنكه در كنار او مراقبى حاضر است.
[19] به راستى كه بيهوشى مرگ فرامى‌رسد. اين است آنچه از آن مى‌گريختى.
[20] و در صور دميده مى‌شود. اين است روز وعده‌هاى عذاب.
[21] هر كسى مى‌آيد و با او كسى است كه مى‌راندش و كسى است كه برايش شهادت مى‌دهد.
[22] تو از اين غافل بودى. ما پرده از برابرت برداشتيم و امروز چشمانت تيزبين شده است.
[23] موكل او گويد: اين است آنچه من آماده كرده‌ام.
[24] هر ناسپاس كينه‌توزى را به جهنم بيندازيد،
[25] آن كه از بخشش امساك ورزيد و تجاوزكار بود و شك مى‌آورد،
[26] آن كه با خداى يكتا خداى ديگرى قرار داد. پس به عذاب سختش بيفكنيد.
[27] همنشين او گويد: اى پروردگار ما، من او را به سركشى وادار نكردم، بلكه او خود سخت در گمراهى بود.
[28] مى‌گويد: نزد من مجادله مكنيد. من پيش از اين با شما سخن از عذاب گفته بودم.
[29] وعده من ديگرگون نمى‌شود و من به بندگان ستم نمى‌كنم.
[30] روزى كه جهنم را مى‌گوييم: آيا پر شده‌اى؟ مى‌گويد: آيا هيچ زيادتى هست؟
[31] و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك بياورند، تا از آن دور نباشند.
[32] اين همان چيزى است كه به هر توبه‌كننده پرهيزگارى وعده‌اش داده بودند.
[33] آنهايى را كه در نهان از خداى رحمان مى‌ترسند و با دلى توبه‌كار آمده‌اند،
[34] گويند: در امان از هر عذابى به بهشت داخل شويد. اين روز، روز جاودانى است.
[35] در آنجا هر چه بخواهند هست و بيشتر از آن نزد ما هست.
[36] پيش از آنها چه مردمى را كه نيرومندتر بودند و در شهرها سير و جستجو مى‌كردند، به هلاكت آورده‌ايم. آيا راه گريزى هست؟
[37] در اين سخن براى صاحبدلان يا آنان كه با حضور گوش فرا مى‌دارند، اندرزى است.
[38] ما آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز آفريديم و هيچ خستگى بما نرسيد.
[39] در برابر آنچه مى‌گويند، پايدارى كن. و در ستايش پروردگارت پيش از برآمدن آفتاب و پيش از غروب آن تسبيح گوى.
[40] و نيز در پاره‌اى از شب و بعد از هر سجده او را تسبيح گوى.
[41] و آنگاه كه منادى از مكانى نزديك ندا مى‌دهد گوش فرادار.
[42] روزى كه آن آواز سهمناك را به حق مى‌شنوند، آن روز، روز بيرون‌شدن از گور است.
[43] ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت نزد ماست.
[44] روزى كه زمين بشكافد و آنها به شتاب بيرون آيند. و اين گرد آورى براى ما آسان است.
[45] ما به آنچه مى‌گويند داناتريم و تو به آنها زور نمى‌گويى. پس هر كه را از وعده عذاب من مى‌ترسد به قرآن اندرز ده.