💾 Archived View for auragem.letz.dev › texts › islam › quran › fa.bahrampour › 59 captured on 2024-02-05 at 13:10:16. Gemini links have been rewritten to link to archived content
⬅️ Previous capture (2023-09-28)
-=-=-=-=-=-=-
[1] آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است خدا را تسبيح مى‌گويند، و او شكست ناپذير حكيم است
[2] اوست آن كه كافران اهل كتاب (بنى نضير) را براى نخستين تبعيد دسته جمعى از خانه‌هايشان بيرون راند. شما گمان نمى‌كرديد كه [به اين آسانى] بيرون روند، و خودشان هم مى‌پنداشتند كه قلعه‌هايشان نگهدارشان از [خشم] خداست، اما خدا از آن جايى كه تصور نمى‌كردند ب
[3] و اگر خدا جلاى وطن را بر آنها مقرر نكرده بود، قطعا آنها را در دنيا عذاب مى‌كرد، و آنها را در آخرت عذاب آتش است
[4] اين [جلاى وطن] براى آن بود كه آنها با خدا و رسولش در افتادند، و هر كس با خدا درافتد، [بداند كه] خدا سخت كيفر است
[5] هر نخله‌اى را كه قطع كرديد يا آن را بر ريشه‌هايش ايستاده وا نهاديد، همه به خواست خدا بود، و تا فاسقان را خوار كند
[6] و آنچه را خدا از [اموال] آنان (يهوديان) به رسم «فيى‌ء» عايد پيامبر خود گردانيد، شما [براى به دست آوردن آن] هيچ اسب و شترى بر آن نتاختيد [پس در آن حقى نداريد] و ليكن خداست كه فرستادگان خود را بر هر كه بخواهد چيره مى‌گرداند، و خدا بر هر كارى تواناست
[7] آنچه خدا [به صورت فيى‌ء] از اموال ساكنان آن قريه‌ها عايد پيامبرش گردانيد، خاص خدا و پيامبر و خويشاوندان [او] و يتيمان و مستمندان و در راه مانده است، تا ميان توانگران شما دست به دست نگردد. و آنچه را فرستاده [ى او] به شما داد بگيريد و از آنچه شما را باز
[8] [و نيز اين غنايم] براى مهاجران نيازمندى است كه از ديارشان و اموالشان رانده شده‌اند و در طلب فضل خدا و رضاى اويند و خدا و رسولش را يارى مى‌كنند. هم اينان راستگويانند
[9] و كسانى [از انصار] كه پيش از آنها خانه و ايمان [خويش] را آماده كردند، كسانى را كه به سويشان هجرت كردند دوست دارند، و نسبت به آنچه به آنها داده شده در دل خود احساس نياز نمى‌كنند و [آنها را] بر خود مقدم مى‌دارند، هر چند خود بدان نياز مبرمى داشته باشند
[10] و كسانى كه پس از آنان [و بعد از فتح مكه] آمدند، مى‌گويند: پروردگارا! ما و آن برادران ما را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز، و در دل‌هايمان نسبت به كسانى كه ايمان آورده‌اند [هيچ گونه] كينه‌اى مگذار. پروردگارا! به راستى تو رئوف و مهربانى
[11] آيا كسانى را كه به نفاق برخاستند نديدى كه به برادران كافرشان از اهل كتاب مى‌گفتند: اگر شما اخراج شديد، حتما با شما بيرون خواهيم آمد و در باره‌ى شما هرگز از كسى فرمان نخواهيم برد، و اگر با شما جنگيدند حتما شما را يارى خواهيم كرد؟ و خدا گواهى مى‌دهد ك
[12] اگر [يهود] اخراج شوند، آنها با ايشان بيرون نخواهند رفت، و اگر با آنان جنگى شود آنها را يارى نخواهند كرد، و اگر هم ياريشان كنند حتما پشت مى‌كنند [و تنهايشان مى‌گذارند] و آنگاه يارى نمى‌شوند
[13] البته شما در دل‌هاى آنان از خداوند پر مهابت‌تريد، چرا كه آنها مردمى هستند كه نمى‌فهمند
[14] آنها با شما به صورت گروهى [و در يك صف متحد] نمى‌جنگند مگر در قريه‌هاى قلعه‌دار يا از پس ديوارها. زورمندى ايشان در ميان خودشان سخت است [اما در مقابل شما ضعيفند]. آنها را متحد مى‌پندارى ولى دل‌هايشان پراكنده است. اين بدان سبب است كه آنان مردمى هستند ك
[15] درست مانند كسانى كه چندى پيش از آنها [در واقعه بدر] سزاى كار خود را چشيدند، و براى آنها عذابى دردناك است
[16] [وعده‌ى منافقان به يهوديان] همچون حكايت شيطان است آنگاه كه به آدمى گويد: كافر شو! و چون كافر شود، گويد: من از تو بيزارم، زيرا من از خدا، پروردگار جهانيان مى‌ترسم
[17] پس فرجام آن دو اين است كه هر دو جاودانه در آتش باشند، و سزاى ستمگران همين است
[18] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از خدا پروا داريد، و انسان بايد بنگرد كه براى فردا چه پيش فرستاده است، و از خدا بترسيد. بى‌ترديد خدا بدانچه مى‌كنيد آگاه است
[19] و مانند كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند پس خدا هم خودشان را از يادشان برد. آنان همان فاسقانند
[20] دوزخيان با بهشتيان يكسان نيستند، بهشتيانند كه كاميابند
[21] اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مى‌كرديم، بى‌شك آن را از بيم خدا خاكسار و متلاشى مى‌ديدى، و اين مثل‌ها را براى مردم مى‌زنيم، باشد كه آنها فكر كنند
[22] او خدايى است كه غير از او معبودى نيست، داننده‌ى نهان و آشكار است، اوست هستى بخش مهربان
[23] او خدايى است كه جز او معبودى نيست، فرمانرواست، پاك است، عارى از هر نقصى است، ايمنى بخش است، نگاهبان، شكست ناپذير، قدرت مدار و با كبرياست. خداوند از هر چه شريك او كنند منزه است
[24] او خداى خالق هستى بخش صورتگر است كه بهترين نام‌ها و صفات از آن اوست. آنچه در آسمان‌ها و زمين است [جمله] تسبيح او گويند، و او شكست ناپذير حكيم است