💾 Archived View for magaz.hellug.gr › 22 › 02_swapping › index.gmi captured on 2024-02-05 at 09:40:20. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
Μάνος Καραγιώργος(mailto:mantis@pathfinder.gr) Μαρ 2000
Άξονας κίνησης του παρόντος άρθρου είναι η περιγραφή του σκοπού ύπαρξης swap αρχείων/κατατμήσεων, της λειτουργίας τους, της διαδικασίας ορισμού τους, κ.ά.
1. Let's swap...
2. Swap αρχεία
3. Swap κατατμήσεις
4. Ρύθμιση swap συσκευών
5. Συγχρονισμός... ΤΩΡΑ
6. Χρησιμοποίηση swap συσκευών
7. Έλεγχος χρήσης swap συσκευών
8. Ιδέες...
9. Ίδιος χώρος swap με άλλα λειτουργικά συστήματα
10. Σχετικά
To swap αρχείο/κατάτμηση χρησιμοποιείται ως εικονική μνήμη (virtual RAM) στο σύστημά σας. Η εικονική μνήμη είναι επέκταση της πραγματικής μνήμης του συστήματος. Η ύπαρξή του τις περισσότερες φορές είναι απαραίτητη.
Το Linux υποστηρίζει εικονική μνήμη, δήλαδη χρησιμοποιεί ένα δίσκο σαν επέκταση της RAM, έτσι ώστε το συνολικό μέγεθος της χρησιμοποιήσιμης μνήμης να αυξάνει αναλογικά. Ο πυρήνας γράφει τα περιεχόμενα ενός τρέχοντος αχρησιμοποίητου block μνήμης στο σκληρό δίσκο έτσι ώστε η μνήμη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άλλο σκοπό. Όταν τα αρχικά περιέχομενα χρειάζονται ξανά, διαβάζονται πάλι από τη μνήμη.
Αυτά όλα γίνονται τελείως αδιαφανή από το χρήστη. Προγράμματα που τρέχουν κάτω από το Linux βλέπουν μόνο τη μεγαλύτερη ποσότητα της διαθέσιμης μνήμης και δεν προσέχουν πως κομμάτια αυτών μένουν στο δίσκο από στιγμή σε στιγμή. Το κομμάτι του σκληρού δίσκου που χρησιμοποιείται σαν εικονική μνήμη ονομάζεται χώρος swap (χώρος προσωρινής αποθήκευσης).
Όταν χρησιμοποιείται swap χώρος, το Linux μετακινεί αχρησιμοποιήτες σελίδες μνήμης στο σκληρό δισκό, επιτρέποντας να τρέχετε περισσότερες εφαρμογές ταυτόχρονα στο σύστημά σας.
Όμως, επειδή αυτή η διαδικασία είναι σχετικά αργή (χίλιες φορές περίπου), ο χώρος swap δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική φυσική μνήμη RAM, που είναι πιο γρήγορη. Έτσι τα προγράμματα δεν τρέχουν το ίδιο γρήγορα. Οι εφαρμογές του X Window System, κυρίως, έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε μνήμη και γι'αυτό θα πρέπει να έχετε μια συσκευή (αρχείο/κατάτμηση) swap.
Μερικά προγράμματα καταλαμβάνουν στατικά σελίδες πραγματικής μνήμης (κλειδώνοντάς τες) για λόγους ασφαλείας ή για λόγους απόδοσης. Με αυτόν τον τρόπο οι "κλειδωμένες" σελίδες μειώνουν το μέγεθος της διαθέσιμης πραγματικής μνήμης, καθιστώντας απαραίτητη τη χρήση swap μνήμης.
Με απλά λόγια:
Υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του swapping (γράφοντας ολόκληρες τις διεργασίες (processes) σε χώρο swap) και του paging (γράφοντας μόνο καθορισμένου μεγέθους κομμάτια, συνήθως μερικά kilobytes τη φορά).
Το paging είναι συνήθως πιο αποτελεσματικό, και αυτό είναι που κάνει το Linux, αλλά μιλάμε για swapping έτσι κι αλλιώς.
Ορισμένοι προτείνουν ότι η swap μνήμη πρέπει να έχει διπλάσιο μέγεθος από αυτό της πραγματικής μνήμης. Υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις σχετικά με το πόση swap μνήμη θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε: όλες εξαρτώνται από το τι εφαρμογές θέλετε να τρέχετε...
Το μέγεθος του χώρου swap εξαρτάται ακόμη από πόση μνήμη έχετε ήδη στο σύστημά σας.
Αν έχετε αρκετή φυσική μνήμη (>128ΜΒ) και είστε ο μοναδικός χρήστης του συστήματος χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις μπορεί να σκεφτείτε να μην χρησιμοποιήσετε μνήμη swap, έχοντας έτσι περισσότερο ελεύθερο αποθηκευτικό χώρο και μειώνοντας το χρόνο αναζήτησης στα δεδομένα σας.
Μπορεί να μην χρησιμοποιείτε μια swap κατάτμηση πολύ συχνά, όταν όμως τη χρειαστείτε η παρουσία της είναι ανεκτίμητη.
Πιθανότατα δεν έχει νόημα να έχετε swap μνήμη περισσότερη από τρεις φορές της φυσικής μνήμης.
Υπολογίστε τη συνολικη σας ανάγκη σε μνήμη. Αυτή είναι το μεγαλύτερο μέγεθος μνήμης που πιθανώς θα χρειαστείτε σε κάθε στιγμή, δηλαδή το άθροισμα των απαιτήσεων σε μνήμη όλων των προγραμμάτων που θέλετε να τρέχετε ταυτοχρόνως. Αυτό μπορεί να γίνει τρέχοντας την ίδια ώρα όλα τα προγράμματα που πιθανώς θα τρέξετε ποτέ ταυτοχρόνως. Για παράδειγμα, αν θέλετε να τρέχετε το X Window System, θα πρέπει να καταχωρίσετε περίπου 8-16 MB για αυτό, ο gcc θέλει αρκετά megabytes (μερικά αρχεία χρειάζονται μία ασυνήθιστα μεγάλη ποσότητα, μέχρι και δεκάδες megabytes, αλλά συνήθως περίπου 4-8 θα είναι αρκετά) κτλ. Ο πυρήνας θα χρησιμοποιήσει περίπου 1-2ΜΒ από μόνος του, και τα συνηθισμένα shells και άλλα μικρά βοηθητικά προγράμματα ίσως μερικές εκατοντάδες kilobytes (περίπου 1ΜΒ όλα μαζί). Δεν υπάρχει ανάγκη να προσπάθησετε να είστε ακριβείς, υπολογισμοί στο περίπου είναι μια χαρά, αλλά μπορεί να θέλετε να είστε στην απαισιόδοξη πλευρά.
Θυμηθείτε πως αν υπάρχουν αρκετά άτομα που χρησιμοποιούν το σύστημα ταυτοχρόνως, θα καταναλώνουν όλα μνήμη. Πάντως, αν δύο άτομα τρέχουν το ίδιο πρόγραμμα αταυτοχρόνως, η συνολική κατανάλωση μνήμης συνήθως δεν είναι διπλάσια, εφόσον οι σελίδες του κώδικα και οι shared βιβλιοθήκες υπάρχουν ήδη μια φορά.
Το μέγιστο χρήσιμο μέγεθος μιας περιοχής swap εξαρτάται πλέον από την αρχιτεκτονική του συστήματος.
Είναι περίπου:
Υποστηρίζονται μέχρι και 8 συνολικά περιοχές swap.
Συνιστάται η χρησιμοποιήση μιας swap κατάτμησης παρά ενός swap αρχείου. Έτσι σε πολλές εγκαταστάσεις του Linux θα συναντήσετε δύο τουλάχιστον κατατμήσεις. To swapping σε αρχείο επιφέρει σχετική μείωση της απόδοσης του συστήματος γιατί πηγαίνει μέσω του συστήματος αρχείων (ext2). Από την άλλη, μπορείτε να προσθέσετε swap αρχείο όποτε θέλετε χωρίς καμία ανάγκη για κατάτμηση των δίσκων σας.
Χρησιμοποποιείστε πρώτα αρχείο swap, δουλέψτε με το σύστημα σας για λίγο καιρό για να δείτε πόση μνήμη swap χρειάζεστε περίπου, και μετά φτιάξτε μια κατάτμηση swap. Μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιείτε πολλές swap κατατμήσεις ή/και swap αρχεία, ταυτοχρόνως.
Αφήστε, πάντως, περιθώρια ασφαλείας γιατί πιθανότατα θα ξεχάσετε να τρέξετε μερικά προγράμματα που θα θέλετε να τρέχετε και βεβαιωθείτε ότι έχετε ελέυθερο χώρο σε κάθε περίπτωση. Είναι καλύτερα να καταχωρήσετε πάρα πολύ χώρο παρά πολύ λίγο (προσέξτε τους τόνους στο παρα...), αλλά δεν υπάρχει ανάγκη να το παρακάνετε και να καταχωρήσετε ολόκληρο δίσκο, εφόσον αχρησιμοποιήτος χώρος swap είναι no doubt wasted χώρος.
Αν ο χώρος swap, που θα υπολογίσετε με την παραπάνω μέθοδο, είναι πάρα πολύ μεγαλύτερος από τη φυσική σας μνήμη (όχι τη δικιά σας, του συστήματος σας...), καλύτερα να σκεφτείτε σοβαρά να επενδύσετε στην αγορά περισσότερης φυσικής μνήμης, αλλιώς η απόδοση θα είναι αρκετά χαμηλή.
Είναι καλή ιδέα να έχετε τουλάχιστον λίγο χώρο swap, ακόμη και αν οι υπολογισμοί σας δείχουν ότι δεν χρειάζεστε καθόλου. Το Linux χρησιμοποιεί το χώρο swap δυαναμικά, έτσι ώστε όση περισσότερη φυσική μνήμη το δυνατόν να μπορεί να παραμείνει ελεύθερη. Το Linux θα swap out σελίδες μνήμης που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί, ακόμη και αν η μνήμη δεν χρειάζεται ακόμη για τίποτα. Αυτό αποφεύγει την αναμονή για swapping όταν χρειάζεται: το swapping μπορεί να γίνει νωρίτερα, όταν ο δίσκος είναι έτσι κι αλλιώς αδρανής.
Ο χώρος swap μπορεί να χωριστεί ανάμεσα σε αρκετούς δίσκους. Αυτό μερικές φορές βελτιώνει την απόδοση, ανάλογα με τις σχετικές ταχύτητες των δίσκων και το χρόνο προσπέλασης αυτών. Μπορεί να θέλετε να πειραματιστείτε με μερικά διαδεδομένα μοντέλα, αλλά κατανοήστε ότι κάνοντας τα πειράματα κανονικά είναι αρκετά δύσκολο. Δε θα πρέπει να πιστεύετε φήμες που λένε ότι ένα μοντέλο είναι ανώτερο από κάθε άλλο, εφόσον δε θα είναι πάντα αληθείς.
Μπορείτε να χρησιμoποιήσετε και περισσότερες από μία swap κατατμήσεις.
Μερικοί χρησιμοποιούν RAM disks για swapping, δεν κερδίζετε πολλά με αυτόν τον τρόπο αφού μειώνεται τη διαθέσιμη μνήμη για caching και buffering.
Συνιστάται να δημιουργείτε κατατμήσεις swap σε μεσαία tracks του σκληρού δίσκου (συνήθως /dev/?d?x, όπου xε{4,5,...} ανάλογα με τον αριθμό των υπάρχοντων κατατμήσεων) , γιατί τότε η αναζήτηση είναι σχετικά γρήγορη (γρήγορη διαμεταγωγή και αναζήτηση αρχείων).
Αν χρησιμοποιείτε swap αρχείο συνιστάται να τοποθετείται σε ξεχωριστή κατάτμηση, αφού περιλαμβάνει λιγότερα ρίσκα. Αυτή η κατάτμηση δε θα μπορεί πλεόν να χρησιμοποιηθεί, ακόμη και αν φαίνεται να υπάρχει ελεύθερος χώρος σε αυτή.
Ένα swap αρχείο είναι ένα κανονικό αρχείο. Δεν είναι με κανένα τρόπο ειδικό προς τον πυρήνα. Το μόνο πράγμα που νοιάζει τον πυρήνα είναι να μην έχει καθόλου "τρύπες", και να είναι έτοιμο για χρήση με την εντολή mkswap.
Πρέπει, πάντως, να διαμένει σε έναν τοπικό δίσκο του συστήματος. Δεν μπορεί να διαμένει σε ένα σύστημα αρχείων που έχει προσαρτηθεί μέσω NFS για λόγους υλοποίησης.
Το κομμάτι σχετικά με τις "τρύπες" είναι σημαντικό. Το αρχείο swap κρατάει τον χώρο του δίσκου έτσι ώστε ο πυρήνας να μπορεί γρήγορα να swap out μια σελίδα χωρίς να χρειάζεται να παέι μέσω όλων των πραγμάτων που είναι χρήσιμα όταν καταχωρεί ένα sector δίσκου σε ένα αρχείο. �� πυρήνας απλώς χρησιμοποιεί όποιους τομείς έχουν ήδη καταχωρηθεί στο αρχείο. Επειδή μια "τρύπα" σε ένα αρχείο σημαίνει πως δεν υπάρχουν καθόλου τομείς δίσκου καταχωρημένοι (για αυτό το μέρος μέσα στο αρχείο), δεν είναι καλό για τον πυρήνα να προσπαθεί να τους χρησιμοποιεί.
Ένας καλός τρόπος για να δημιουργήσετε το swap αρχείο χωρίς "τρύπες" είναι μέσω της ακόλουθης εντολής:
dd if=/dev/zero of=<swap αρχείο> bs=<bytes> count=<blocks>
Θα εμφανιστεί το μήνυμα:
<blocks>+0 records in <blocks>+0 records out
Είναι καλύτερα το μέγεθος να είναι πολλαπλάσιο του 4, επειδή ο πυρήνας γράφει σελίδες μνήμης, που είναι 4ΚΒ σε μέγεθος. Αν το μέγεθος δεν είναι πολλαπλάσιο του 4, το τελευταίο ζευγάρι των kilobytes μπορεί να είναι αχρησιμοποίητο. Ειδικότερα, για swap αρχείο το μέγεθος είναι καλό να είναι πολλαπλάσιο του inode μεγέθους, συνήθως 1024 ή 2048 (ή ακόμη και 4096), γιατί 1block=1KB=1024 bytes άρα τιμές πολλαπλάσιες του 1024.
Το /dev/zero είναι ένα ειδικό αρχείο που κατά την ανάγνωσή του, επιστρέφει \0 χαρακτήρες. Είναι μια συσκευή που όταν την διαβάζετε παίρνετε άπειρα ASCII 0. Είναι χρήσιμη ως πηγή "κενών" bytes, όπως ακριβώς και πολλοί επεξεργαστές RISC έχουν ένα zero καταχωρητή που είναι πάντα 0.
Δημιουργείται με:
mknod -m 666 /dev/zero c 1 5 chown root.mem /dev/zero
Μία swap κατάτμηση δεν είναι επίσης ειδική με κανέναν τρόπο. Τη δημιουργείτε όπως κάθε άλλη κατάτμηση. Η μόνη διαφορά είναι ότι χρησιμοποιείται σαν μια άδεια (raw) κατάτμηση, δηλαδή, δεν περιέχει κανένα σύστημα αρχείων. Είναι καλη ιδέα να σημειώνετε τις κατατμήσεις swap σαν τύπο 82 (Linux swap). Αυτό κάνει τα περιεχόμενα της κατάτμησης πιο σαφή, αν και δεν είναι αυστηρώς απαραίτητο στον πυρήνα.
Όπως αναφέραμε, οι κατατμήσεις swap είναι πιο γρήγορες ξεπερνούν το σύστημα αρχείων, διαβάζοντας κατευθείαν από τον σκληρό δίσκο.
Η swap κατάτμηση δεν είναι ανάγκη να βρίσκεται στον ίδιο σκληρό δίσκο με την κατάτμηση που είναι εγκατεστημένο το Linux.
Τρέξτε το πρόγραμμα fdisk. Δώστε n (add a new partition), μετά p (primary partition), για hex code: 82 (αν γράψετε l θα δείτε ότι αυτός ο τύπος αντιστοιχεί σε κατάτμηση Linux swap).
Κάθε είδος κατάτμησης έχει έναν ξεχωριστό (identifier number) αριθμό ώστε να αναγνωρίζεται από το λειτουργικό σύστημα. (π.χ. για το Linux είναι 83).
Τελος, δώστε: w (write table to disk and exit).
Εφόσον έχετε δημιουργήσει ένα swap αρχείο ή μια swap κατάτμηση, πρέπει να γράψετε μια υπογραφή στην αρχή του/της, αυτή περιέχει μερικές διευθυντικές πληροφορίες και χρησιμοποιείται από τον πυρήνα. Η εντολή για να το κάνετε αυτό είναι η mkswap. Τη χρησιμοποιείτε έτσι:
mkswap <swap συσκευή> <μέγεθος>
Συνηθισμένες παράμετροι:
Θα εμφανιστεί το μήνυμα:
Setting up swapspace, size = <μεγεθος> bytes
Ο swap χώρος δεν χρησιμοποιείται ακόμη. Υπάρχει, αλλά ο πυρήνας δεν τον χρησιμοποιεί για να παρέχει εικονική μνήμη.
Πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί στη χρησιμοποίηση της εντολής mkswap, εφόσον ΔΕΝ ελέγχει αν το αρχείο ή η κατάτμηση χρησιμοποιείται για άλλο σκοπό. Η χρησιμοποίησή της γίνεται συνήθως κατά την εγκατάσταση του συστήματος, την εκτελείτε μόνο ΜΙΑ φορά.
H εντολή sync μέσω της συνάρτησης sync() δεσμεύει πρώτα τα inodes σε buffers, και μετά τα buffers στο σκληρό δίσκο. Εκτελείται, συνήθως, αμέσως μετά από την mkswap.
Κάθε U*ix έχει φορτωμένο στη μνήμη το super block και τον inode πίνακα και ό,τι δουλειά κάνει πάνω σε αυτά την κάνει στη MNHMH, για ταχύτητα. Περιοδικά τα "κατεβάζει" και στο δίσκο, για αποφυγή απρόσμενων γεγονότων. To sync είναι ακριβώς η εντολή που κάνει το "κατέβασμα". Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να βεβαιωθεί ότι ολά έχουν γραφτεί με ασφάλεια.
Στα περισσότερα UNIX συστήματα, υπάρχει ένα πρόγραμμα ου λέγεται update και τρέχει στο background κάνοντας ένα sync κάθε 30 δευτερόλεπτα, οπότε συνήθως δεν είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσετε την sync. Το Linux έχει έναν επιπρόσθετο δαίμονα (daemon), τον bdflush, ο οποίος κάνει ένα πιο ατελές sync πιο συχνά.
Κάτω από το Linux, ο bdflush εκκινείται από το update. Δεν υπάρχει συνήθως κανένας λόγος για να ανησυχείτε, αλλά αν ο bdflush πεθάνει για κάποιο λόγο, ο πυρήνας θα σας προειδοποιήσει γι' αυτό, και θα πρέπει να τον ξεκίνησετε μόνοι σας (/sbin/update).
Εφόσον έχουν ακολουθηθεί τα παραπάνω βήματα για ρύθμιση swap αρχείων/κατατμήσεων, η χρησιμοποίηση αυτών από τον πυρήνα γίνεται με την εντολή swapon.
FileSystem TABle
Το αρχείο /etc/fstab δίνει πληροφορίες για τα διάφορα συστήματα αρχείων στα οποία μπορούμε να έχουμε πρόσβαση.
Για μια swap συσκευή θα δείτε μια γράμμη όπως η παρακάτω. Στο σύστημά μου (powered by SuSE) είναι:
/dev/hde3 swap swap defaults 0 0
-a: διαβάζει το /etc/fstab και κάνει διαθέσιμες τις συσκευές/αρχεία που προορίζονται για swapping.
-p: θέτει προτεραίοτητα στο swapon, 0 < p < 32767 από το /etc/fstab, όπου pri="τιμή".
Επεξεργαστείτε το αρχείο /etc/fstab και δημιουργήστε ένα νέο πεδίο για κάθε συσκευή που θέλετε να χρησιμοποιήσετε.
Τα script εκκίνησης θα τρέξουν την εντολή swapon -a χρησιμοποιώντας όσες swap συσκευές έχουν καταχωριθεί στο /etc/fstab. Επομένως, η εντολή swapon χρησιμοποιείται μόνο όταν χρειάζεται περισσότερος χώρος swap.
Μία περιοχή swap μπορεί να μην χρησιμοποιηθεί με χρήση της εντολής swapoff. Δεν είναι συνήθως απαραίτητο να το κάνετε, εκτός από προσωρινούς χώρους swap. Όλες οι σελίδες που χρησιμοποιούνται στο χώρο swap αντιγράφονται στη μνήμη πρώτα. Αν δεν υπάρχει αρκετή φυσική μνήμη να τις κρατήσει, Θα αντιγραφούν τότε σε κάποιον άλλο χώρο. Αν δεν υπάρχει αρκετή εικονική μνήμη να κρατήσει όλες τις σελίδες, το Linux θα αρχίσει να thrash (πιθανότατα, θα αρχίσει να παραπονιέται ο σκληρός, όσο σκληρός και αν είναι...). Ύστερα από λίγο, θα πρέπει να γίνει recover, αλλά ενδιάμεσα το σύστημα θα είναι μη χρησιμοποιήσιμο. Θα πρέπει να ελέγξτε (π.χ., με free) αν υπάρχει αρκετή ελεύθερη μνήμη πριν απομακρύνετε ένα χώρο swap από χρήση.
Όλες οι περιοχές swap που χρησιμοποιούνται αυτόματα με swapon -a μπορούν αν απομακρυνθούν με swapoff -a. Διαβάζει το αρχείο /etc/fstab για να βρει τί να απομακρύνει. Όσες περιοχές swap έχουν χρησιμοποιηθεί manually θα παραμείνουν σε χρήση.
Μερικές φορές πολύς χώρος swap μπορεί να χρησιμοποιείται ακόμη και αν υπάρχει αρκετή πραγματική μνήμη διαθέσιμη. Αυτό μπορεί να συμβεί για παράδειγμα αν σε κάποιο σημείο υπάρχει ανάγκη για swap, αλλά αργότερα μια μεγάλη διεργασία που καταλάμβανε μεγάλο μέρος της φυσικής μνήμης τερματίζεται και ελευθερώνει τη μνήμη. Τα swapped-out δεδομένα δεν αντιγράφονται αυτόματα στη μνήμη έως ότου χρειάζεται, έτσι η φυσική μνήμη μπορεί να παραμείνει ελεύθερη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ανησυχείτε γι'αυτό, αλλά μπορεί να σας ανακουφίζει το γεγονός αν γνωρίζετε τι συμβαίνει.
Έχοντας μια swap συσκευή μπορείτε να δείτε πόση από αυτή χρησιμοποιείται. Απλώς δώστε:
total used free shared buffers cached
Mem: 63092 61604 1488 12684 7664 43396
-/+ buffers/cache: 10544 52548
Swap: 136512 376 136136
Η πρώτη γραμμή Mem εμφανίζει τη φυσική μνήμη.
Η τελευταία γραμμή Swap εμφανίζει παρόμοιες πληροφορίες για τις περιοχές swap. Αν αυτή η γραμμή είναι όλο μηδενικά, ο swap χώρος σας δεν έχει ενεργοποιηθει.
total: used: free: shared: buffers: cached:
Mem: 64606208 63078400 1527808 12877824 7847936 44437504
Swap: 139788288 385024 139403264
MemTotal: 63092 kB
MemFree: 1492 kB
MemShared: 12576 kB
Buffers: 7664 kB
Cached: 43396 kB
BigTotal: 0 kB
BigFree: 0 kB
SwapTotal: 136512 kB
SwapFree: 136136 kB
Filename Type Size Used Priority /dev/hde4 partition 136512 376 -1
Mem: 63092K av, 61544K used, 1548K free, 13116K shrd, 7516K buff Swap: 136512K av, 376K used, 136136K free 43372K cached
Memory: Total Used Free Shared Buffers Cached Mem: 63092 61488 1604 12796 7516 43372 Swap: 136512 376 136136
Η ιδέα υπάρχει από το tmpfs στα *BSD και το Solaris, καθώς και από το swapfs σε NeXT συστή��ατα.
Η λογική είναι ότι αυτά χρησιμοποιούνται για προσωρινή αποθήκευση που υπό κανονικές συνθήκες δεν απαιτούν πάρα πολύ χωρό. Έτσι συνδυάζοντας τα swap και /tmp δε χρειάζεται να κρατάτε ξεχωριστό χώρο για αυτά τα δύο, όπως κανονικά θα έπρεπε. Αυτό το ειδικευμένο σύστημα αρχείων είναι ένας swappable RAM δίσκος, που τοποθετεί τα προσωρινά αρχεία στην swap κατάτμηση. Σημαντικό μειονέκτημα είναι ότι για να κερδίσετε αποθηκευτικό χώρο, χάνετε ταχύτητα (μειώνεται λίγο η απόδοση του συστήματος), αφού δεν μπορείτε να έχετε και τα δυο σε παραλληλία, γεγονός που ξεπερνιέται με χρήση πολλαπλών δίσκων (interleaving). Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να μοιράσετε σε διάφορους δίσκους το φόρτωμα του εν λόγω συστήματος αρχείων και να πετύχετε παραλληλία.
Εφόσον έχετε υποστήριξη για loopback devices στον πυρήνα, γράψτε ένα shell script ώστε να εκχωρείται δυναμικά ο χώρος του swap σε αρχείο βέβαια, χωρίς ξεχωριστή κατάτμηση.....κτλ, κτλ
Δεν έχω (ακόμα...) δεν έχω δοκιμάσει. Δείτε το Linux+FreeBSD mini HOWTO.
Έχω (ακόμα...), δεν έχω δοκιμάσει. Δείτε το Tips-HOWTO και το Swap-Space mini HOWTO, που πλέον συντηρείται. Το ονομα είναι παραπλανητικό... αναφέρεται σε ειδικό θέμα ενώ το όνομά του παραπέμπει αλλού.
Τα τρία τελευταία κομμάτια, για loopback και για μοίρασμα χώρου swap με άλλα OS θα μπορούσα να τα αναλύσω περισσότερο. Έδωσα, πάντως, κάποιους κατευθυντήριους άξονες για κάθε ενδιαφερόμενο. Ήθελα να δώσω το στοιχείο της πληρότητας αλλά αν το έκανα σε κάθε πιθανή γωνία του παρόντος θα κατέληγα σε πληρέστατο HOWTO, που θα απαιτούσε πολύ χρόνο...
Για τη σύνταξη του παραπάνω χρησιμοποιήθηκαν διάφορες πηγές, από HOWTOs, από το SAG, από ερωτήσεις/απαντήσεις διάφορων mailining lists/newsgroups, από σχετικές man pages, εγχειρίδια διανομών, βιβλία για το Linux κτλ, κτλ.