💾 Archived View for auragem.space › texts › islam › quran › fa.mojtabavi › 50 captured on 2022-07-16 at 19:10:14. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] قاف. سوگند به اين قرآن ارجمند [كه اين پيامبر راستگوست و رستاخيز حق است].
[2] بلكه شگفتى نمودند از اينكه از ميان خودشان بيم‌دهنده‌اى بديشان آمد از اين رو كافران گفتند: اين چيزى شگفت است.
[3] آيا هنگامى كه مُرديم و خاك شديم [باز زنده مى‌شويم]؟ اين بازگشتى است دور [از عقل و عادت].
[4] همانا ما مى‌دانيم كه زمين چه چيز از ايشان مى‌كاهد. و نزد ما كتابى است نگاهدارنده- لوح محفوظ-.
[5] بلكه سخن حق را چون بديشان آمد دروغ انگاشتند. پس آنها در كارى شوريده و آشفته‌اند.
[6] آيا به آسمان بالاى سرشان ننگريستند كه چگونه آن را برافراشتيم و [با ستارگان] بياراستيم و آن را هيچ شكافى- نقص و خلل و ناموزونى- نيست؟
[7] و زمين را بگسترديم و در آن كوه‌هاى بلند و استوار نهاديم و از هر گونه گياه زيبا و بهجت‌انگيز در آن رويانيديم
[8] تا بينشى باشد و پندى براى هر بنده‌اى كه [با روى دل به خدا] بازمى‌گردد.
[9] و از آسمان آبى با بركت فرو آورديم پس بدان بوستانها و دانه‌هاى دروكردنى- مانند گندم و جو و ارزن- رويانيديم
[10] و نيز خرمابنهاى بلند را كه ميوه‌هاى بر هم نشانده دارند
[11] تا روزى بندگان باشد و بدان [آب] سرزمين مرده را زنده كرديم. همچنين است بيرون‌آمدن [از گور].
[12] پيش از اينان- اهل مكه- قوم نوح و اصحاب رس و ثمود- قوم صالح- تكذيب كردند،
[13] و نيز عاد- قوم هود- و فرعون و قوم لوط،
[14] و اهل ايكه- قوم شعيب- و قوم تُبّع همگى پيامبران را دروغگو شمردند پس وعده من به عذاب بر آنها سزا گشت.
[15] مگر در آفرينش نخستين درمانده شديم- تا از بازآفريدن درمانده باشيم-؟ نه، بلكه آنهايند كه از آفرينش نو در شك‌اند.
[16] و همانا ما آدمى را آفريده‌ايم و آنچه را نفس او وسوسه مى‌كند مى‌دانيم، و ما به او از رگ گردن نزديكتريم- به احاطه علمى-.
[17] آنگاه كه آن دو [فرشته] فراگيرنده از جانب راست و از جانب چپ [آدمى] نشسته [اعمال او را] فرامى‌گيرند.
[18] هيچ سخنى بر زبان نيارد مگر آنكه در نزد او نگهبانى آماده است.
[19] و بيهوشى مرگ براستى فرارسد، اين است آنچه از آن مى‌گريختى.
[20] و در صور دميده شود، اين است روز وعده عذاب- روز رستاخيز-.
[21] و هر كسى مى‌آيد در حالى كه با او [فرشته] راننده‌اى و [فرشته] گواهى‌دهنده‌اى هست.
[22] [خداى فرمايد:] هر آينه از اين غافل بودى، پس ما پوشش تو از [ديده] تو برداشتيم- تا آنچه به خبر مى‌شنيدى خود ببينى- از اين رو امروز چشمت تيزبين است- يعنى در آنچه مى‌بينى شك نمى‌كنى-.
[23] و همنشين او- فرشته نگهبان او- گويد: اين است آنچه نزد من آماده است- نامه اعمال-.
[24] [و به آن دو فرشته ندا آيد:] هر كافر ستيهنده سركش را در دوزخ افكنيد
[25] هر بازدارنده از نيكى [و] تجاوزگر شك‌دار را
[26] آن كه با خداى يكتا خدايى ديگر گرفت، پس او را در عذاب سخت بيفكنيد.
[27] [شيطان] همنشين او گويد: پروردگارا، من او را به سركشى و نافرمانى وانداشتم و ليكن او خود در گمراهى دورى بود.
[28] [خداى] گويد: نزد من ستيزه مكنيد كه همانا وعده عذاب را پيش از اين به شما داده بودم.
[29] سخن نزد من- وعده و وعيد من- دگرگون نشود و من بر بندگان هيچ ستم نكنم.
[30] روزى كه دوزخ را گوييم: آيا پُر شدى؟ و گويد: آيا بيش از اين هم هست؟
[31] و بهشت را براى پرهيزگاران نزديك آرند و دور نباشد.
[32] اين است آنچه نويد داده مى‌شديد، به هر بازگردنده- به خدا- نگاهدار [فرمان خدا]
[33] آن كسى كه در نهان از خداى رحمان بترسد و با دلى بازگردنده آيد.
[34] به سلامت در آن
[35] ايشان راست در آن هر چه خواهند و نزد ما افزونى است- افزون بر آنچه خواهند-.
[36] و چه بسيار مردمانى را پيش از آنها نابود كرديم كه از اينها- اين كافران- زورمندتر بودند، پس در شهرها گردش و كاوش كردند آيا [آنان را] هيچ پناه و گريزگاهى هست- از عذاب و هلاك و مرگ؟
[37] هر آينه در اين [سخن كه گفته شد] يادكردى است براى آن كه او را دل باشد- عقل بيدار دارد و غافل نباشد- يا گوش فرادارد و حاضر باشد.
[38] و هر آينه آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز- شش دوران- آفريديم، و هيچ رنج و ماندگى به ما نرسيد.
[39] پس بر آنچه مى‌گويند شكيبا باش و پيش از برآمدن آفتاب- يعنى نماز بامداد- و پيش از فروشدن آن- نماز پيشين
[40] و در پاسى از شب- نماز شام
[41] و گوش فرادار- منتظر باش- روزى را كه آوازدهنده- اسرافيل- از جايى نزديك آواز دهد
[42] آن روز كه آن بانگ حق- دميدن دوم- را بشنوند، آن است روز بيرون‌شدن [از گور].
[43] همانا ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت به سوى ماست.
[44] روزى كه زمين از آنان بشكافد شتابنده باشند- شتابان بيرون آيند- اين برانگيختنى است كه بر ما آسان است.
[45] ما بدانچه مى‌گويند داناتريم، و تو بر آنها [گماشته‌اى] چيره نيستى، پس آن را كه از وعده عذاب من مى‌ترسد بدين قرآن پند ده.