💾 Archived View for auragem.space › texts › islam › quran › fa.mojtabavi › 57 captured on 2022-07-16 at 19:10:29. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] هر چه در آسمانها و زمين است خداى را به پاكى مى‌ستايد، و اوست تواناى بى‌همتا و داناى با حكمت.
[2] او راست پادشاهى آسمانها و زمين، زنده كند و بميراند، و او بر هر چيزى تواناست.
[3] اوست اول و آخر- پيش از هر چيز بوده و پس از هر چيز هم باشد- و پيدا- به هستى- و نهان- به چگونگى-، و او به همه چيز داناست.
[4] اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز- شش دوره- بيافريد، سپس بر عرش- مقام فرمانروايى و تدبير امور- برآمد. آنچه در زمين فرو رود و آنچه از آن بيرون آيد، و هر چه از آسمان فرود آيد و هر چه در آن بالا رود، همه را مى‌داند، و او هر جا كه باشيد با شماست، و خدا بدانچه مى‌كنيد بيناست.
[5] او راست پادشاهى آسمانها و زمين، و كارها همه به خداى باز مى‌گردد.
[6] شب را در روز درمى‌آورد و روز را در شب- اشاره به كاهش و افزايش شب و روز- و او بدانچه در سينه‌هاست- از نيتها و قصدها- داناست.
[7] به خدا و پيامبرش ايمان آريد، و از آنچه شما را در آن جانشين [گذشتگان] گردانيده- اموالتان- انفاق كنيد، پس كسانى از شما كه ايمان آورده و انفاق كرده‌اند مزدى بزرگ دارند.
[8] و شما را چيست كه به خداى ايمان نمى‌آوريد- ايمانى كه آثار آن، از جمله انفاق مال، نمودار باشد- و حال آنكه پيامبر شما را مى‌خواند تا به پروردگارتان ايمان بياوريد؟! و هر آينه [خداوند] از شما پيمان گرفته است- بر اقرار بر ربوبيت و وحدانيت خود-، اگر باوردارنده‌ايد.
[9] اوست آن كه بر بنده خود آيات روشن و هويدا فرومى‌فرستد تا شما را از تاريكيها به روشنايى در آورد، و هر آينه خداوند به شما رؤوف و مهربان است.
[10] و شما را چيست- چه عذر داريد- كه در راه خدا- هنگام جهاد- هزينه نمى‌كنيد و حال آنكه خداى راست ميراث آسمانها و زمين؟! كسانى از شما كه پيش از فتح- فتح مكه يا صلح حديبيه- انفاق و كارزار كرده‌اند [با ديگران] برابر نيستند، پايه ايشان بزرگتر است از آنان كه پس از آن
[11] كيست كه خداى را وام دهد وامى نيكو تا او را دوچندان- يا چند برابر- باز دهد و او را مزدى گرانمايه باشد
[12] در روزى كه مردان و زنان مؤمن را ببينى كه نورشان در پيش ايشان و از راست ايشان شتابان مى‌رود- مى‌درخشد تا به آسانى بگذرند-. امروز شما را مژدگان بهشتهايى است كه از زير [درختان] آنها جويها روان است در حالى كه در آنجا جاويدان باشيد اين است كاميابى و رستگارى بزرگ.
[13] روزى كه مردان و زنان منافق به كسانى كه ايمان آورده‌اند گويند: به ما بنگريد- يا درنگ كنيد- تا از نور شما [روشنايى] فرا گيريم. گفته شود- مؤمنان يا فرشتگان گويند-: به پشت سر خويش- يعنى به دنيا- بازگرديد و [از آنجا] روشنايى بجوييد- يعنى روشنايى را بايد از دنيا با خود آورد-. پس ميانشان ديوارى برآرند كه آن را درى باشد در اندرون آن رحمت- بهشت- است و بيرون آن از پيشش عذاب- دوزخ- است.
[14] [منافقان] ايشان
[15] پس امروز از شما و نه از كسانى كه كافر شدند بازخريدى نستانند. جايگاهتان آتش دوزخ است. آن به شما سزاوارتر و نزديكتر است، و بد بازگشتگاهى است.
[16] آيا كسانى را كه ايمان آورده‌اند هنگام آن نرسيده است كه دلهاى ايشان از ياد خدا و آنچه از سخن راست- وحى الهى- فروآمده نرم و ترسان شود؟ و مانند كسانى نباشند كه پيش از اين به آنها كتاب- تورات- داده شد، پس زمان بر آنان دراز گشت- مدتى گذشت- آنگاه دلهاشان سخت [و تاريك] شد، و بسياريشان نافرمان شدند.
[17] بدانيد كه خدا زمين را پس از مردگى‌اش زنده مى‌كند- همچنان دلهاى مرده و سخت را زنده و نرم مى‌گرداند-. ما نشانه‌ها [ى قدرت خود] را براى شما روشن كرديم شايد خرد را كار بنديد.
[18] همانا مردان و زنان صدقه‌دهنده و آنان كه خداى را وام دادند وامى نيكو، به آنان دوچندان- افزون- بازداده شود و ايشان مزدى گرانمايه دارند.
[19] و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آورده‌اند، ايشانند راستى‌پيشگان و شهيدان- يا گواهان بر امتها- نزد پروردگارشان آنان راست پاداش و نورشان. و كسانى كه كافر شدند و آيات ما را دروغ انگاشتند اينان دوزخيانند.
[20] بدانيد كه زندگانى دنيا بازى و بيهودگى و آرايش و فخركردن با يكديگر و نازيدن- يا افزون‌جويى- در مالها و فرزندان است- همچون بارانى كه گياه رويانيدنش كشاورزان را خوش آيد و به شگفت آرد، سپس پژمرده شود و آن را زرد بينى و آنگاه خشك و شكسته و خرد گردد- و در آن جهان عذابى سخت و نيز آمرزشى از سوى خدا و خشنودى اوست. و زندگانى اين جهان جز كالاى فريبندگى نيست.
[21] به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهناى آن- يعنى وسعت و فراخى آن- همچون پهناى آسمان و زمين است [و] براى كسانى كه به خداى و پيامبرانش ايمان آورده‌اند آماده شده، [بر يكديگر] پيشى گيريد. اين فزون‌بخشى خداست كه آن را به هر كه خواهد مى‌دهد، و خدا داراى فزون‌بخشى بزرگ است.
[22] هيچ مصيبتى در زمين- چون تنگدستى و سختى و قحطى- و نه در جانهاتان- چون بيمارى و اندوه- نرسد مگر پيش از آنكه بيافرينمش در نبشته‌اى است اين بر خدا آسان است
[23] تا بر آنچه از دست شما رفت اندوه مخوريد و بدانچه شما را داد شادمان نشويد، و خدا هيچ گردنكش خودستا را دوست ندارد،
[24] آنان كه بخل مى‌ورزند و مردم را به بخل فرمان مى‌دهند. و هر كه روى بگرداند- از ايمان و انفاق-، پس [بداند كه] خداست بى‌نياز و ستوده.
[25] هر آينه پيامبرانمان را با حجتهاى روشن و هويدا فرستاديم و با ايشان كتاب- كه وسيله تمييز حق از باطل است- و ترازو فرو فرستاديم تا مردم به داد و انصاف برخيزند و آهن را فرو آورديم كه در آن نيرويى سخت- سلاح و وسايل كارزار و مانند آن- و سودهايى [ديگر] براى مردم است، و تا خدا كسى را كه او و پيامبرانش را به ناديده يارى مى‌كند بازشناسد. همانا خدا نيرومند و تواناى بى‌همتاست.
[26] و هر آينه نوح و ابراهيم را فرستاديم و در ميان فرزندانشان پيامبرى و كتاب نهاديم. پس برخى‌شان رهيافته بودند و بسياريشان از فرمان [حق] بيرون شدند.
[27] سپس از پى ايشان- پيامبرانى كه ياد كرديم- پيامبران خود را فرستاديم، و عيسى پسر مريم را از پى درآورديم و به او انجيل داديم، و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند مهربانى و نرمى نهاديم و رهبانيتى- گوشه‌گيرى- كه از خود ساختند، ما آن را بر آنان ننوشتيم- مقرر نكرديم- جز [آنكه آن را] براى جستن خشنودى خداى [اختراع كردند]، ولى آن را آنسان كه سزاوار است نگاه نداشتند، پس مزد كسانى از آنان را كه ايمان آوردند داديم، و بسيارى از آنها نافرمان بودند.
[28] اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، از خداى پروا كنيد و به پيامبر او ايمان آوريد تا شما را از بخشايش خود دو بهره دهد، و براى شما نورى قرار دهد كه بدان راه [راست] رويد و شما را بيامرزد، و خدا آمرزگار و مهربان است.
[29] تا اهل كتاب- جهودان و ترسايان- بدانند كه بر هيچ چيز از فضل خدا- مانند پيامبرى- توانايى ندارند، و افزونى و بخشش به دست خداست، به هر كه خواهد مى‌دهد. و خدا، داراى فزون‌بخشى بزرگ است.