💾 Archived View for auragem.space › texts › islam › quran › fa.mojtabavi › 32 captured on 2022-07-16 at 19:09:33. Gemini links have been rewritten to link to archived content
-=-=-=-=-=-=-
[1] الف، لام، ميم.
[2] فروفرستادن اين كتاب، كه هيچ شكى در آن نيست، از پروردگار جهانيان است.
[3] بلكه مى‌گويند اين را خود فرابافته است، [نه چنين است،] بلكه آن [سخن] راست و درست است از پروردگار تو تا مردمى را بيم كنى كه هيچ بيم‌كننده‌اى پيش از تو بديشان نيامده است، شايد راه يابند.
[4] خداست آن كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست در شش روز- دوره- بيافريد، سپس بر عرش- مقام فرمانروايى بر جهان آفرينش- برآمد، شما را جز او هيچ سرپرست و كارسازى و هيچ شفيعى نيست، آيا ياد نمى‌كنيد و پند نمى‌گيريد؟
[5] كار- وحى يا كار دنيا- را از آسمان تا زمين تدبير مى‌كند، سپس [آن كار] به سوى او بالا مى‌رود در روزى كه اندازه آن هزار است سال از آنچه شما مى‌شمريد.
[6] اين است [وصف] داناى نهان و آشكارا، همان تواناى بى‌همتا و مهربان
[7] آن كه هر چه آفريد به نيكوترين شيوه ساخت و آفرينش آدمى را از گِل آغاز كرد.
[8] سپس نسل- فرزندان- او را از چكيده‌اى از آبى سست و پست پديد كرد.
[9] آنگاه اندام او را درست و تمام ساخت و از روح خويش در او دميد و شما را گوش و ديدگان و دلها پديد كرد [ولى] اندك سپاس مى‌داريد.
[10] و گفتند: آيا هنگامى كه در زمين گم و ناپديد شويم، باز به آفرينشى نو درخواهيم آمد؟! [نه چنين است كه مى‌گويند] بلكه آنان به ديدار پروردگارشان- روز رستاخيز- كافرند.
[11] بگو: فرشته مرگ- عزرائيل- كه بر شما گماشته شده جان شما را برگيرد- پس گم و نابود نمى‌شويد-، سپس به سوى پروردگارتان بازگردانيده شويد.
[12] و اگر ببينى آنگاه كه اين بزهكاران سرهاى خويش نزد خداوندشان [به خوارى و شرم] در پيش افكنده باشند [گويند:] بار خدايا، ديديم و شنيديم، ما را بازگردان تا كارى نيك و شايسته كنيم، كه ما بى‌گمان باوردارنده‌ايم.
[13] و اگر مى‌خواستيم، هر آينه به هر كسى رهنمونى‌اش را مى‌داديم و ليكن اين سخن از من براستى [از پيش] رفته است كه همانا دوزخ را از پريان و آدميان همگى پُر كنم- يعنى همه كسانى را كه گمراهى را بر راه راست برگزيدند و سزاوار عذاب شدند-.
[14] پس [عذاب را] بچشيد به سزاى آنكه ديدار اين روزتان را فراموش كرديد، ما هم شما را به فراموشى سپرديم- فرو گذاشتيم- و عذاب جاويدان را به سزاى آنچه مى‌كرديد بچشيد.
[15] جز اين نيست كه كسانى به آيات ما ايمان مى‌آورند كه چون بدانها يادآورى شوند سجده‌كنان بيفتند و پروردگار خويش را همراه با سپاس و ستايش به پاكى ياد كنند و گردنكشى نكنند
[16] پهلوهاشان از بسترها [براى نماز شب] دور مى‌شود، پروردگار خويش را با بيم و اميد مى‌خوانند و از آنچه روزيشان داده‌ايم انفاق مى‌كنند.
[17] پس هيچ كس نمى‌داند آنچه از روشنى چشمها براى ايشان نهفته شده، به پاداش آنچه مى‌كردند.
[18] آيا كسى كه مؤمن است همچون كسى است كه از فرمان [خداى] بيرون رفته؟ هرگز برابر نيستند.
[19] اما آنان كه ايمان آوردند و كارهاى نيك و شايسته كردند، ايشان را بهشتهايى است كه براى پذيرايى در آنها جاى مى‌گزينند، به پاداش آنچه مى كردند.
[20] و اما آنان كه از فرمان بيرون شدند جايگاهشان آتش- دوزخ- است، هر گاه بخواهند از آن بيرون آيند به آن برگردانده مى‌شوند، و گويندشان: بچشيد عذاب آتشى را كه دروغ مى‌انگاشتيد.
[21] و هر آينه آنان را از عذاب نزديكتر و كهتر- خوارى و فروماندگى يا قحط و گزند- پيش از عذاب بزرگتر بچشانيم باشد كه بازگردند.
[22] و كيست ستمكارتر از كسى كه به آيات پروردگارش يادآورى شده سپس از آن روى بگردانيد؟ همانا ما از بزهكاران انتقام گيرنده‌ايم.
[23] و هر آينه موسى را كتاب- تورات- داديم. پس، از ديدار او- يعنى ديدار خداوند، كنايه از رستاخيز- در شك مباش و آن
[24] و از آنان پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما راه مى‌نمودند، از آن رو كه شكيبايى ورزيدند و آيات ما را بى‌گمان باور مى داشتند.
[25] همانا پروردگار تو در روز رستاخيز ميان آنان در آنچه اختلاف مى كردند- در باره دين- داورى مى‌كند.
[26] و آيا آنان را راه ننمود و برايشان روشن نساخت كه پيش از ايشان چه اندازه مردمانى را هلاك كرديم كه اكنون در خانه‌هاى آنها راه مى‌روند؟ هر آينه در اين نشانه‌ها و عبرتهاست آيا [به گوش دل] نمى‌شنوند؟
[27] آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمين خشك و بى‌گياه مى‌رانيم، پس بدان كشتى را بيرون مى‌آريم كه چهارپايانشان و خودشان از آن مى‌خورند؟ آيا نمى‌بينند؟!
[28] و مى‌گويند: اگر راستگوييد اين پيروزى- يعنى پيروزى مؤمنان بر كافران كه به مؤمنان وعده داده شده- كى خواهد بود؟
[29] بگو: در روز پيروزى، آنان را كه كافر شدند ايمان آوردنشان سود ندهد و نه مهلت داده شوند.
[30] پس، از آنها روى بگردان و منتظر باش، كه آنان نيز منتظرند.