% tex2asc-version: 0.1
%
%    Vergil's Seventh Eclogue.
%
%    Contributor:   Konrad Schroder <perseant@u.washington.edu>
%
%    Original publication data:
%         Greenough, J. B.  _Bucolics,_Aeneid,_and_Georgics_Of_Vergil_.
%                                             Boston: Ginn & Co., 1900.
%    Version:       0.01 (Beta), 4 July 1993.
%
%    This file is in the Public Domain.
%
\input ks_macros.tex
\poetrysize
\raggedbottom
%
\centerline{PUBLI VERGILI MARONIS}
\centerline{ECLOGA VII}
\medskip
\centerline{MELIBOEUS \quad CORYDON \quad THYRSIS}
\bigskip
\obeylines\linesbyfive
%
{\it M.} F{\sc ORTE} sub arguta consederat ilice Daphnis,
	compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum,
	Trhyrsis ovis, Corydon distentas lacte capellas,
	ambo florentes aetatibus, Arcades ambo,
	et cantare pares, et respondere parati.
	\quad Huc mihi, dum teneras defendo a frigore myrtos,
	vir gregis ipse caper deerraverat; atque ego Daphnim
	aspicio. Ille ubi me contra videt: `Ocius' inquit
	`huc ades, O Meliboee, caper tibi salvus et haedi;
	et, si quid cessare potes, requiesce sub umbra.
	huc ipsi potum venient per prata iuvenci,
	hic viridis tenera praetexit arundine ripas
	Mincius, eque sacra resonant examina quercu.'
	Quid facerem? Neque ego Alcippen, nec Phyllida habebam,
	depulsos a lacte domi quae clauderet agnos,
	et certamen erat, Corydon cum Thyrside, magnum.
	posthabui tamen illorum mea seria ludo:
	alternis igitur contendere versibus ambo
	coepere; alternos Musae meminisse volebant.
	hos Corydon, illos referebat in ordine Thyrsis.
{\it C.} Nymphae, noster amor, Libethrides, aut mihi carmen,
	quale meo Codro, concedite: proxima Phoebi
	versibus ille facit; aut, si non possumus omnes,
	hic arguta sacra pendebit fistula pinu.
{\it T.} Pastores, hedera crescentem ornate poetam,
	Arcades, invidia rumpantur ut ilia Codro;
	aut si ultra placitum laudarit, baccare frontem
	cingite, ne vati noceat mala lingua futuro.
{\it C.} Saetosi caput hoc apri tibi, Delia, parvus
	et ramosa Micon vivacis cornua cervi.
	Si proprium hoc fuerit, levi de marmore tota
	puniceo stabis suras evincta coturno.
{\it T.} Sinum lactis et haec te liba, Priape, quotannis
	exspectare sat est: custos es pauperis horti.
	Nunc te marmoreum pro tempore fecimus; at tu,
	si fetura gregem suppleverit, aureus esto.
{\it C.} Nerine Galatea, thymo mihi dulcior Hyblae,
	candidior cycnis, hedera formosior alba,
	cum primum pasti repetent praesepia tauri,
	si qua tui Corydonis habet te cura, venito.
{\it T.} Immo ego Sardoniis videar tibi amarior herbis,
	horridior rusco, proiecta vilior alga,
	si mihi non haec lux toto iam longior anno est.
	Ite domum pasti, si quis pudor, ite iuvenci.
{\it C.} Muscosi fontes et somno mollior herba,
	et quae vos rara viridis tegit arbutus umbra,
	solstitium pecori defendite; iam venit aestas
	torrida, iam lento turgent in palmite gemmae.
{\it T.} Hic focus et taedae pingues, hic plurimus ignis
	semper, et adsidua postes fuligine nigri;
	hic tantum Boreae curamus frigora, quantum
	aut numerum lupus, aut torrentia flumina ripas.
{\it C.} Stant et iuniperi, et castaneae hirsutae;
	strata iacent passim sua quaque sub arbore poma;
	omnia nunc rident: at si formosus Alexis
	montibus his abeat, videas et flumina sicca.
{\it T.} Aret ager; vitio moriens sitit aeris herba;
	Liber pampineas invidit collibus umbras:
	Phyllidis adventu nostrae nemus omne virebit,
	Iuppiter et laeto descendet plurimus imbri.
	Populus Alcidae gratissima, vitis Iaccho,
	formosae myrtus Veneri, sua laurea Phoebo;
	Phyllis amat corylos: illas dum Phyllis amabit,
	nec myrtus vincet corylos, nec laurea Phoebi.
{\it T.} Fraxinus in silvis pulcherrima, pinus in hortis,
	populus in fluviis, abies in montibus altis:
	saepius at si me, Lycida formose, revisas,
	fraxinus in silvis cedat tibi, pinus in hortis.
	Haec memini, et victum frustra contendere Thyrsim:
	illo Corydon Corydon est tempore nobis.
\bye